Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Bernard Rose
‹Candyman›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCandyman
ReżyseriaBernard Rose
ZdjęciaAnthony B. Richmond
Scenariusz
ObsadaVirginia Madsen, Tony Todd, Xander Berkeley, Kasi Lemmons, Ted Raimi, Bernard Rose, Rusty Schwimmer
MuzykaPhilip Glass
Rok produkcji1992
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Dobry i Niebrzydki: Krwawa makabra jest dobra

Esensja.pl
Esensja.pl
Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
« 1 2

Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Dobry i Niebrzydki: Krwawa makabra jest dobra

KW: Zatem wróćmy do strachu. Dobra, klaun z „To!” też mnie nieźle przestraszył. Ale największy lęk wywołała u mnie „Zaginiona autostrada” Lyncha. I to nie w czasie seansu, ale po. Wracają do Ciebie czasem filmy grozy w snach? Bo to dla mnie najwyższy wyznacznik jakości.
PD: Wracają, ale przeważnie są to jakieś gigantyczne mrówki, pszczoły czy świnie, więc raczej nie mogę mówić o wyznaczniku jakości. Śnił mi się też, jak mówiłem, Murzyn z wielkim… Tyle że nie był to Candyman.
A Tobie co konkretnie się śniło? Tylko nie mów, że te bladolice, kruczowłose dziewczynki z azjatyckich horrorów, które tak uwielbiasz?
KW: Och, proszę mi tu nie imputować, ja nie Polański, żebym miał uwielbiać jakieś dziewczynki.
PD: Uwielbiasz horrory z dziewczynkami, więc narzuca się samo przez się, że mogła Ci się jakaś śnić. Bez podtekstów.
KW: Z Lyncha śnią mi się twarze. Dziwne, zniekształcone, nieludzkie. Szczerze powiedziawszy, po wyjściu z filmu Lyncha wydaje mi się, że widzę właśnie same upiorne oblicza, i że wszyscy ludzie są jacyś dziwni… Ale – i to Cię zapewne ucieszy – coś w stylu gore też mnie we śnie odwiedza. Pamiętam rodzinkę psychopatycznych kazirodców z odcinka „Z Archiwum X” o tytule „Home”, która przyszła do mnie pewnej nocy…
PD: Ja w najnowszym śnie przegrałem w kasynie cały majątek. To jest horror!
KW: A tak ogólnie, to jak dziś zapatrujesz się na horrorowi klasykę? Oglądasz ją jako ramotki, jako ciekawe filmy, czy filmy, mogące przestraszyć? Powiedzmy wybierając z ekspresjonizmu, Universala, filmów Vala Lewtona, horrorów SF z lat 50., filmów Hammera…
PD: A to zależy. „Frankenstein” z Karloffem na przykład mocno się zestarzał, ale „Narzeczoną Frankensteina” nadal ogląda się z zainteresowaniem. Ostatnio mam fazę na SF-y z lat 50., w przeciągu kilku tygodni widziałem genialnego „The Incredible Shrinking Man”, „One!”, „Tarantulę”, oryginalnego „Bloba”, „20 Million Miles to Earth” i parę innych. Czy są straszne? Raczej rozczulające. Ale już filmy Murnaua czy tak pokręcone klasyki jak „Freaks” Browninga potrafią, mimo upływu lat, przyprawić o miły dreszczyk niepokoju.

David Lynch
‹Zagubiona autostrada›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZagubiona autostrada
Tytuł oryginalnyLost Highway
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery25 kwietnia 1997
ReżyseriaDavid Lynch
ZdjęciaPeter Deming
Scenariusz
ObsadaBill Pullman, Patricia Arquette, Balthazar Getty, Richard Pryor, Giovanni Ribisi, Gary Busey, Robert Loggia, Marilyn Manson, Twiggy Ramirez
MuzykaAngelo Badalamenti
Rok produkcji1997
Kraj produkcjiFrancja, USA
Czas trwania135 min
WWW
Gatunekthriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
KW: E, bywają te SF z lat 50. całkiem straszne – „Inwazja porywaczy ciał” jak dla mnie nadal świetnie trzyma w napięciu. Ale zgoda, że to wyjątek i kochamy to kino dla nóg Julie Adams z „Potwora z Czarnej Laguny” i ogólnego klimatu. Ja natomiast zakochałem się w filmach Lewtona, w szczególności „Wędrowałam z zombie”. Klimat w tym filmie jest niesamowity, końcówka też wcale nieoczywista i jakaś taka mocno dołująca… Choć rzeczywiście, raczej trudno powiedzieć, że te filmy rzeczywiście straszą…
PD: Też lubię „Wędrowałam z zombie”. I z produkcji Lewtona jeszcze „Porywacza ciał”, bo jeśli chodzi o „Ludzie koty”, to chyba wolę remake z Nastassją Kinski. Oryginał mocno się zestarzał.
KW: A to też prawda. Czy w takim razie istnieje możliwość stworzenia horroru ponadczasowego? Który będzie straszył zawsze i (prawie) wszędzie?
PD: Wątpię. W każdym z nas siedzi inny strach, uwarunkowany zresztą – jak już wcześniej słusznie zauważyłeś – życiowym doświadczeniem. Nas obu przerazi horror o stracie dziecka, ale na razie tylko Ciebie horror o kryzysie wieku średniego, he, he.
KW: A znasz jakiś? Bo, cholera, o wieku średnim kręcą tylko dramaty, albo komedie.
PD: Faktycznie, nie przypominam sobie.
KW: Ale czekaj, przecież są wciąż te rzeczy, które nas przerażają od tysiącleci. Obawa o najbliższych.
PD: To zbyt ogólnikowe. Jakich najbliższych? Bezdzietnego nie przerazi horror o stracie dziecka, singla – o stracie żony/dziewczyny, sieroty – o stracie rodziców.
KW: Ciemny las i To, Co w Nim Jest.
PD: Powiedz to leśnikom, myśliwym, drwalom czy w ogóle mieszkańcom leśnych okolic.
KW: Wielka uzębiona ryba, płynąca wokół naszych nóg.
PD: Powiedz to doświadczonym rybakom i ludziom zajmującym się polowaniem na rekiny czy ich hodowlą, tresurą.
KW: Śmierć.
PD: Powiedz to buddystom i wyznawcom islamu.
KW: Chyba da się wokół jakichś tematów nakręcić film, który będzie przerażał tak i dziś, jak i za lat sto.
PD: Da się, ale i tak nie będzie przerażał każdego. Ewentualnie większość, ale większość to i dziś przerazi pierwszy z brzegu horror z dobrze zbudowanym klimatem, odpowiednio niepokojącą muzyką i efektami dźwiękowymi. Zapominasz chyba, że temat to nie wszystko. Spielberg zrobił mistrzowski horror o wielkiej rybie, ale „Piekielnej głębi” Renny’ego Harlina już się chyba nie bałeś? Moim zdaniem w filmie grozy biegłość techniczna jest istotna jak w mało którym gatunku. Można przecież kompletnie położyć realizacyjnie świetny scenariusz horroru o przemijaniu czy stracie najbliższych, a z drugiej strony – można nakręcić całkiem straszny horror o Morderczym Krzaku Agrestu z Kosmosu.
KW: W takim razie rozumiem, dlaczego horror nie jest gatunkiem dla Tadeusza Sobolewskiego, który, jak wiadomo, ocenia filmy po Wadze Tematu i Zamierzeniach Twórcy, a nie wykonaniu (a przynajmniej w mniejszym stopniu). Generalnie się zgadzam – w mało którym gatunku tak niesamowicie ważna jest sprawność realizacyjna. Dobre kino akcji może mieć bzdurny scenariusz i fatalne aktorstwo i nadal bawić. Dobry dramat może w ogóle nie mieć scenografii i poruszać. Dobra komedia musi mieć paręnaście dobrych żartów i wystarczy. Horror to gatunek cholernie wymagający. Dobry horror, oczywiście. O rany, to już rozumiem, dlaczego u nas nikt nie umie robić horrorów – pełne współgranie wszystkich elementów dzieła filmowego? To chyba umiał u nas tylko Polański, ale on wyjechał i zapowiada się, że jeszcze przez parę lat nie wróci.

Nicolas Roeg
‹Nie oglądaj się teraz›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNie oglądaj się teraz
Tytuł oryginalnyDon't Look Now
ReżyseriaNicolas Roeg
ZdjęciaAnthony B. Richmond
Scenariusz
ObsadaJulie Christie, Donald Sutherland, Hilary Mason, Renato Scarpa, Clelia Matania
MuzykaPino Donaggio
Rok produkcji1973
Kraj produkcjiWielka Brytania, Włochy
Czas trwania110 min
Gatunekdramat, groza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
PD: Umiał też nie do końca u nas, bo swoje najlepsze filmy grozy zrobił za amerykańskie, brytyjskie i francuskie pieniądze.
KW: Ale z drugiej strony będę bronił archetypów. Dobry horror, poza tym, że jest perfekcyjnie wykonany, powinien jednak odwoływać się do lęków pierwotnych. Mimo wszystko, Morderczy Krzak Agrestu może mnie rozbawić, spowodować, że parę razy podskoczę na krześle, ale nie przerazi.
PD: Masz rację. Może przestraszyć, ale na pewno nie wróci w koszmarze. Tyle że co z dzisiejszych horrorów ma szansę w nim wrócić? Powstają już naprawdę szalone ilości remake’ów, przeważnie bardzo kiepskich („Świt żywych trupów” Snydera jest tu chlubnym wyjątkiem). Azjatycki horror też już jest w impasie – to znaczy akurat Ty na pewno znajdziesz jakieś kontrprzykłady, ale przynajmniej wszystko, co trafia do polskich kin, sprawia wrażenie powtórki z rozrywki.
KW: No właśnie chyba też nie znajdę. Co prawda paru nowszych pozycji jeszcze nie widziałem, ale i tak jesteśmy w dobrej sytuacji, bo to kino dociera do nas… z opóźnieniem. Tymczasem krytycy już od kilku lat trąbią, że „J-horror” goni w piętkę, wciąż produkując Ringopodobne produkty. To, co było nowatorskie (choć oczywiście wzorowane na Lynchu, Cronenbergu, giallo) miało stosunkowo krótki okres chwały (choć na prawie całym świecie), a obecnie komercja i popularność zabija dzieła nawet najbardziej obiecujących twórców. Być może coś się dzieje ciekawego w Tajlandii, na Filipinach, ale nie znam dobrych przykładów…
PD: A na Zachodzie wampir nie ma już oblicza Maksa Schrecka czy nawet Klausa Kinskiego, tylko gładką buźkę Roberta Pattinsona.
KW: Coś się we mnie wzdryga przed zaliczeniem „Zmierzchów” do horroru… Przeraża jednak fakt, że niedługo zatęsknimy za Tomem Cruisem w roli wampira…
PD: Ba, ja tęsknię, od kiedy wampir stał się maskotką emo-nastolatków. Żeby to się chociaż skończyło na „Zmierzchu”, ale przecież ciągle powstają nowe książki, filmy na ich podstawie (ostatnio choćby „Asystent Wampira”). W stanach rekordy popularności biją obecnie trzy wampirze seriale – „Czysta krew”, „Pamiętniki wampirów” i internetowy „I Kissed A Vampire” z Lucasem Grabeelem znanym z „High School Musical"… Jedynie zapowiadanego na styczeń „Daybreakers”, będącego ponoć skrzyżowaniem „Matriksa” z „28 dni później”, jestem ciekaw. Poza tym, odchodząc już od wampirów, czekam jeszcze na znakomicie przyjęty w Stanach „Zombieland”, choć to już raczej schyłek renesansu żywych trupów, przewałkowanych już chyba pod każdym możliwym kątem.
KW: O ile mi wiadomo, „Zombieland” to kolejny zom-com, czyli zombie-horror na wesoło. A ten temat w ostatnich latach kwitnie – „Wysyp żywych trupów”, „Planet Terror”, „Fido”, norweski „Dead Snow”, pewnie dorzucisz parę tytułów.
PD: Młodzieżowy „Taniec żywych truposzy” był niezły, ale rzeczywiście wymieniłeś najciekawsze zom-comy ostatnich lat.
KW: Zombie są, co ciekawe, dużo zabawniejsze od duchów i wampirów. I pewnie zabawy będzie dużo, ale gatunku to nie wskrzesi. Bo nawet nie przychodzi mi do głowy, co by tu można jeszcze wymyślić. Jeszcze bardziej pojechać po bandzie? Zdaje się, że niewiele pola do popisu tu pozostało.
PD: Mam nadzieję, że dojdzie do skutku zapowiadana na przyszły rok ekranizacja genialnej komiksowej serii „Żywe trupy” Kirkmana. Mają ją robić w formie serialu, więc przy odpowiednim budżecie i ekipie może wyjść fajnie. Ale poza tym, jak widzisz, nie jestem specjalnie optymistycznie nastawiony. A Tobie jak się rysuje przyszłość horroru?
KW: Cóż mogę powiedzieć w roku, w którym nawet tak obiecująco zapowiadający się tytuł, jak „Lesbian Vampire Killers” okazuje się (podobno) niewypałem…
PD: Ja widziałem. Nie był taki zły, tylko zdecydowanie za grzeczny. Po tytule człowiek spodziewa się wiadomo czego, a tutaj ze dwa nagie biusty, śladowe ilości gore… Typowo pod nastolatków, jak to się teraz robi.
KW: No właśnie – odnoszę wrażenie, że kilka lat temu, gdy robiliśmy szerszą dyskusję redakcyjną, bardziej wierzyliśmy w świetlaną przyszłość kina grozy. A dziś – dzieje się raczej niewiele. Wygląda na to, że winą jest… popularność gatunku. Bo jednak obrazy oparte na prostym straszeniu potworem wyskakującym z szafki wciąż święcą sukcesy kasowe, a wcale nie wymagają wielkich budżetów. Wszyscy więc idą w tym kierunku. Ratunkiem byłoby zapewne pojawienie się jakichś wielkich indywidualności, które będą potrafiły nadać kształt naszym największym koszmarom, odkryć o nas coś, z czego nie zdajemy sobie sprawy. Ale tacy ludzie nie rodzą się na kamieniu… Wydaje mi się, że nie tylko muszą być świetnymi filmowcami, ale też powinni kochać i rozumieć historię gatunku, być dobrymi psychologami, no i nie dać się szybko podkupić przez Hollywood…
PD: Ta, i co jeszcze, mieć urodę Brada Pitta?
KW: Nie, raczej Borisa Karloffa w pełnej charakteryzacji.
koniec
« 1 2
20 listopada 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Rosjan – nawet zdrajców – zabijać nie można
Sebastian Chosiński

30 IV 2024

Opowiadanie Jerzego Gierałtowskiego „Wakacje kata” ukazało się w 1970 roku. Niemal natychmiast sięgnął po nie Zygmunt Hübner, pisząc na jego podstawie scenariusz i realizując spektakl telewizyjny dla „Sceny Współczesnej”. Spektakl, który – mimo świetnych kreacji Daniela Olbrychskiego, Romana Wilhelmiego i Aleksandra Sewruka – natychmiast po nagraniu trafił do archiwum i przeleżał w nim ponad dwie dekady, do lipca 1991 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Android starszej daty
Jarosław Loretz

29 IV 2024

Kości pamięci, silikonowe powłoki, sztuczna krew – już dawno temu twórcy filmowi przyzwyczaili nas do takiego wizerunku androida. Początki jednak były dość siermiężne.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Ranking na premierę: 13 najbardziej niefortunnych filmowych pisarzy
— Łukasz Twaróg

100 najlepszych filmów grozy wszech czasów
— Esensja

40 najlepszych soundtracków wszech czasów
— Sebastian Chosiński, Paweł Franczak, Wojciech Gołąbowski, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Jacek Sobczyński, Konrad Wągrowski

Wielki Kanon Kina Grozy – wyniki
— Esensja

Strach siedzi w nas, czyli kino grozy pod lupą (2)
— Michał Chaciński, Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Michał Kubalski, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Strach siedzi w nas, czyli kino grozy pod lupą (1)
— Michał Chaciński, Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Michał Kubalski, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Prymitywne Imperium Davida Lyncha
— Łukasz Twaróg

Z tego cyklu

Zemsta Dragów, czyli bokserska nostalgia
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Norwegia już nigdy nie będzie taka jak przedtem
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Duchy, diabły, wilkołaki i steampunkowe mechaniczne skrzaty
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Każdy kadr to Ameryka
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Rzeźnia dla dwojga
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Partia na party w czasach Brexitu
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Jak smakują Porgi?
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Chwała na wysokości?
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Podręczne z Kairu
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Atak paniki
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Co nam w kinie gra: 2001: Odyseja kosmiczna
— Konrad Wągrowski, Michał Chaciński

Esensja ogląda: Marzec 2014 (3)
— Sebastian Chosiński, Ewa Drab, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2013 (2)
— Sebastian Chosiński, Joanna Pienio, Agnieszka Szady, Kamil Witek

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja trzecia
— Kamil Witek

Czy roboty śnią o elektrycznym sushi?
— Mateusz Kowalski

Interludium z krucjatą w tle
— Mateusz Kowalski

Tarantino w wersji hard?
— Mateusz Kowalski

Deja vu
— Michał Chaciński

Klasyka pod lupę: Jak Kubrick stworzył ekranowy mit
— Michał Chaciński

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.