Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Zinowij Rojzman
‹Upoważniony przez rewolucję – część 1›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUpoważniony przez rewolucję – część 1
Tytuł oryginalnyУполномочен революцией
ReżyseriaZinowij Rojzman
ZdjęciaLeonid Trawicki
Scenariusz
ObsadaNikołaj Jeriomienko młodszy, Aleksandr Arżyłowski, Szuchrat Irgaszew, Żanna Prochorienko, Szawkat Abdusałamow, Saidkamil Umarow, Aristarch Liwanow, Siergiej Nikonienko, Dżawłon Chamrajew, Ints Burāns, Elguja Burduli, Nikołaj Koczegarow
MuzykaDmitrij Janow-Janowski
Rok produkcji1987
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania68 min
Gatunekdramat, historyczny, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Kto skrywa się w cieniu?
[Zinowij Rojzman „Upoważniony przez rewolucję – część 1” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzyczęsciowy uzbecki miniserial „Upoważniony przez rewolucję” nakręcony został przez Zinowija Rojzmana z okazji siedemdziesięciolecia Wielkiej Rewolucji Październikowej. Główne role „grają” w nim takie postaci historyczne, jak Walerian Kujbyszew czy Michaił Frunze. Pojawia się także odwieczny „czarny charakter” środkowoazjatyckich easternów, czyli ostatni emir Chanatu Bucharskiego.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Kto skrywa się w cieniu?
[Zinowij Rojzman „Upoważniony przez rewolucję – część 1” - recenzja]

Trzyczęsciowy uzbecki miniserial „Upoważniony przez rewolucję” nakręcony został przez Zinowija Rojzmana z okazji siedemdziesięciolecia Wielkiej Rewolucji Październikowej. Główne role „grają” w nim takie postaci historyczne, jak Walerian Kujbyszew czy Michaił Frunze. Pojawia się także odwieczny „czarny charakter” środkowoazjatyckich easternów, czyli ostatni emir Chanatu Bucharskiego.

Zinowij Rojzman
‹Upoważniony przez rewolucję – część 1›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUpoważniony przez rewolucję – część 1
Tytuł oryginalnyУполномочен революцией
ReżyseriaZinowij Rojzman
ZdjęciaLeonid Trawicki
Scenariusz
ObsadaNikołaj Jeriomienko młodszy, Aleksandr Arżyłowski, Szuchrat Irgaszew, Żanna Prochorienko, Szawkat Abdusałamow, Saidkamil Umarow, Aristarch Liwanow, Siergiej Nikonienko, Dżawłon Chamrajew, Ints Burāns, Elguja Burduli, Nikołaj Koczegarow
MuzykaDmitrij Janow-Janowski
Rok produkcji1987
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania68 min
Gatunekdramat, historyczny, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Karierę żydowskiego, urodzonego w Odessie na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, reżysera i scenarzysty Zinowija Aleksandrowicza Rojzmana (1941-2022) można podzielić na dwa okresy: uzbecki (od ukończenia studiów w Taszkiencie do początku lat 90.) oraz rosyjski (po upadku Związku Radzieckiego i ogłoszeniu przez Uzbekistan niepodległości wyjechał on bowiem do Moskwy). W tym pierwszym wyspecjalizował się on głównie w realizacji historyczno-rewolucyjnych easternów, które zresztą wychodziły mu całkiem sprawnie, czego dowodami miniserial „Spotkanie wśród wysokich śniegów” (1981) oraz zrealizowany do spółki z Jułdaszem Agzamowem „Hasło: Hotel «Regina»” (1983). Nic więc dziwnego, że po paru latach przerwy podszedł do tematu po raz trzeci, kręcąc kolejny trzyczęściowy miniserial – „Upoważniony przez rewolucję”. Powstał on w taszkienckiej wytwórni „Uzbekfilm”, ale na zlecenie moskiewskiego Państwowego Komitetu do spraw Radia i Telewizji. Rok złożonego zamówienia, czyli 1987, również nie był przypadkowy – w Kraju Rad obchodzono wówczas siedemdziesiątą rocznicę wybuchu Wielkiej Rewolucji Październikowej.
Rojzmanowi przedłożono do realizacji scenariusz napisany przez dwóch „zewnętrznych” autorów: rosyjskojęzycznego Ukraińca Eduarda Werigo (rocznik 1936) oraz pochodzącego z Białorusi Borisa Szapiro-Tulina (rocznik 1947). Zinowij Aleksandrowicz nie byłby jednak sobą, gdyby nie dorzucił co nieco, czyniąc tekst mniej propagandowym, bardziej sensacyjnym (przynajmniej na tyle, na ile się dało). Wiele jednak kombinować nie mógł, aby za bardzo nie odejść od faktów historycznych. Ograniczeniem było bowiem to, że głównymi postaciami dramatu byli dwaj historyczni działacze bolszewiccy, bohaterowie rewolucji i wojny domowej w Rosji – Walerian Kujbyszew (1888-1935) oraz Michaił Frunze (1885-1925). Obaj po śmierci zostali uhonorowani przez władze ZSRR między innymi w taki sposób, że na ich cześć przechrzczono wcześniej już istniejące miasta: Kujbyszewem stała się Samara (w latach 1935-1991), a Frunzem – wcześniejszy kirgiski Piszpek, obecny Biszkek (1926-1991).
Walerian Kujbyszew (w filmie wcielił się w niego Nikołaj Jeriomienko młodszy, znany wcześniej z „Gorącego śniegu” oraz „Piratów XX wieku”) był synem oficera (podpułkownika) armii carskiej. W partii socjaldemokratycznej działał na Uralu od 1904 roku; rewolucja październikowa zastała go w Samarze. Do filmu Rojzmana trafił, ponieważ w 1919 roku mianowano go członkiem Rewolucyjnej Rady Wojennej 11. Armii i Frontu Turkiestańskiego; później przewodniczył lokalnej Radzie Komisarzy Ludowych (czyli rządowi) i Komitetowi Centralnemu Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików) Turkiestanu. W 1920 roku brał udział w obaleniu ostatniego emira Buchary Muhammeda Alim Chana. Frunze z kolei (w filmie mający twarz Siergieja Nikonienko, który zagrał między innymi w „Wyzwoleniu” i „Temacie”) skierowany został przez Lenina na front południowy, aby pomógł Kujbyszewowi rozbić wrogi komunistom Chanat Buchary.
Pierwszy odcinek „Upoważnionego przez rewolucję” zaczyna się z przytupem, od sceny mrożącej krew w żyłach i będącej faktem historycznym. Na początku 1918 roku do Turkiestanu został skierowany Konstantin Osipow, niegdyś żołnierz carski, teraz dowódca oddziału „czerwonych”. Za swoje zasługi wkrótce został on mianowany komisarzem wojskowym Turkiestańskiej Autonomicznej Radzieckiej Republiki Socjalistycznej. Pełniąc tę funkcję, dał się jednak wciągnąć do antybolszewickiej, założonej przez „białych”, Turkiestańskiej Organizacji Wojskowej. W nocy z 18 na 19 stycznia 1919 roku Osipow wywołał powstanie w Taszkiencie, którego celem miało być uwolnienie całego regionu od komunistów. Pierwszą decyzją przywódcy buntowników był rozkaz rozstrzelania czternastu turkiestańskich komisarzy. Na nic się to zdało. Ostatecznie „czerwoni” wyparli wrogów z miasta i wzięli odwet na tych, którzy im sprzyjali. Miniserial Rojzmana zaczyna się właśnie od onirycznie przedstawionej sceny masakry komisarzy – i jest to rzeczywiście mocna rzecz!
Informacja o tym, co wydarzyło się w Taszkiencie, szybko dociera do Moskwy. Do gabinetu jednego z ważnych kremlowskich dygnitarzy (jego nazwisko w filmie nie pada, postać przez cały czas skryta jest w mroku, nie widać dokładnie jej twarzy – prawdopodobnie dlatego, że jest to… Józef Stalin, ewentualnie, choć to wydaje się nieco mniej prawdopodobne, Feliks Dzierżyński) zostaje wezwana funkcjonariuszka Czeka Olga Fomiczowa (w tej roli Żanna Prochorienko – patrz: „Ballada o żołnierzu”, „A jeśli to miłość…” oraz „Kalina czerwona”). Dygnitarz wspomina jej o coraz trudniejszej sytuacji w Turkiestanie, dokąd miał już wyruszyć z Konstantynopola wysoki rangą dowódca brytyjski, mający za zadanie wspomóc wrogów radzieckiej Rosji. Oboje zastanawiają się, kogo można tam wysłać z misją specjalną przepędzenia basmaczy i obcych interwentów. Pada nazwisko Frunzego, ale Olga jest przekonana, że lepiej wykona to zadanie Kujbyszew.
Na czym opiera to przekonanie, poza osobistą znajomością z Walerianem, trudno orzec. On sam, przebywający właśnie razem z Frunzem w Samarze, jest szczerze zaskoczony tą nominacją. Dziwi jej się, wcale nie napawa go ona radością. Nie dlatego, że boi się ryzyka, ale nie zna terenu, nigdy wcześniej tam nie walczył. Nie wie, jak przyjmą go miejscowi. Wkrótce za telefonogramem z Moskwy zjawia się w Samarze Fomiczowa. Ma jeszcze jedną informację: na południe zmierza podejrzany transport kolejowy, który należy zatrzymać i porządnie przetrząsnąć. Mimo że jedzie nim przedstawiciel rządu brytyjskiego, niejaki Sandler (urodzony w Paryżu Bułgar Jan Janakijew). W podróży od pewnego momentu towarzyszy mu jeszcze tajemniczy i podstępny, działający na rzecz Londynu, szpieg Rachmatow (znany z „Ochroniarza” Szawkat Abdusałamow). Gdy pociąg zostaje zatrzymany w Samarze, czekiści aresztują Sandlera; bez trudu też znajdują przemycaną dla basmaczy broń. Rachmatowowi udaje się jednak uciec i po jakimś czasie dotrzeć do Taszkientu. Bolszewicy wiedzą, że Sandlerowi ktoś towarzyszył, ale nie wiedzą, kto to ani co się z nim stało.
Wkrótce do Turkiestanu rusza także Kujbyszew, a towarzyszy mu odpowiedzialny za jego osobiste bezpieczeństwo czekista Siergiej Suchariew (Aleksandr Arżyłowski, który zagrał z Jeromienko w „Gorącym śniegu”). O możliwość zabrania się tym samym pociągiem prosi także pielęgniarka Irina Zajcewa (w tej roli Irina Mietlicka), która nie ukrywa, że chce dotrzeć do Taszkientu, aby odszukać tam ojca. Suchariewa niepokoi fakt, że ojciec kobiety jest byłym carskim oficerem, a więc potencjalnym wrogiem; Kujbyszew jednak – sam syn „białego” podpułkownika – nie ma większych obiekcji. Wkrótce wszyscy docierają na miejsce, przypominające gniazdo nie tyle nawet os, co szerszeni. Gniazdo, któremu z boku z apetytem przygląda się emir Buchary (Ulmas Alichodżajew – patrz: „Upadek Czarnego Konsula”, „Było to w Kokandzie”, „Ostatnia inspekcja”), liczący na wsparcie wojsk admirała Aleksandra Kołczaka. Wysłannikiem tego ostatniego do Alim Chana jest zaś były carski pułkownik Babiczow (Aristarch Liwanow) – dawny kochanek Fomiczowej, osobiście znający też z czasów nauki w Omsku Kujbyszewa. A to zapowiada kolejne perypetie!
koniec
24 stycznia 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.