Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Anatolij Grigorjew
‹Sprawa osobista›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSprawa osobista
Tytuł oryginalnyЛичный интерес
ReżyseriaAnatolij Grigorjew
ZdjęciaAleksandr Kryształowicz
Scenariusz
ObsadaKirył Żandarow, Galina Biezruk, Aleksiej Nagrudnyj, Irma Witowska, Walerij Bassel, Walerija Czortilina, Irina Kałasznikowa, Wiktor Kuzniecow, Jelena Dudicz, Lilia Nagorna, Siergiej Sołopaj, Igor Gnizdiłow, Liubow Wiesiełowa
MuzykaNikita Janoszczuk
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiRosja, Ukraina
Czas trwania90 min
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Pierścień muzealniczki Tatiany
[Anatolij Grigorjew „Sprawa osobista” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Na miłość nie ma rady. Nie tylko przenosi ona góry, ale na dodatek potrafi do góry nogami przewrócić życie każdego, kto zostanie nią doświadczony. W „Sprawie osobistej” Anatolija Grigorjewa potęgę miłości na własnej skórze odczuwają piękna Tatiana i przystojny Maksim. Problem w tym, że kobieta jest poszukiwaną przez policję uciekinierką z kolonii karnej, o czym mężczyzna zdaje się nie wiedzieć.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Pierścień muzealniczki Tatiany
[Anatolij Grigorjew „Sprawa osobista” - recenzja]

Na miłość nie ma rady. Nie tylko przenosi ona góry, ale na dodatek potrafi do góry nogami przewrócić życie każdego, kto zostanie nią doświadczony. W „Sprawie osobistej” Anatolija Grigorjewa potęgę miłości na własnej skórze odczuwają piękna Tatiana i przystojny Maksim. Problem w tym, że kobieta jest poszukiwaną przez policję uciekinierką z kolonii karnej, o czym mężczyzna zdaje się nie wiedzieć.

Anatolij Grigorjew
‹Sprawa osobista›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSprawa osobista
Tytuł oryginalnyЛичный интерес
ReżyseriaAnatolij Grigorjew
ZdjęciaAleksandr Kryształowicz
Scenariusz
ObsadaKirył Żandarow, Galina Biezruk, Aleksiej Nagrudnyj, Irma Witowska, Walerij Bassel, Walerija Czortilina, Irina Kałasznikowa, Wiktor Kuzniecow, Jelena Dudicz, Lilia Nagorna, Siergiej Sołopaj, Igor Gnizdiłow, Liubow Wiesiełowa
MuzykaNikita Janoszczuk
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiRosja, Ukraina
Czas trwania90 min
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W czasie gdy na wschodzie Ukrainy toczy się niewypowiedziana wprost wojna, w którą zaangażowana jest Rosja, ukraińscy twórcy filmowi zrealizowali za rosyjskie pieniądze kolejne swoje dzieło. Czy jednak powinno to dziwić, skoro kinematografia rosyjska praktycznie od momentu powstania niepodległej Ukrainy sukcesywnie „wchłania” kolejnych aktorów, scenarzystów i reżyserów, oferując im nie tylko możliwość pracy, ale nade wszystko dostęp do znacznie szerszego grona widzów? Anatolij Grigorjew urodził się w 1975 roku we wsi Michajłowka w obecnym obwodzie ługańskim, a więc jednym z tych, które przed paroma miesiącami opanowane zostały przez prorosyjskich separatystów. Jako dwudziestosześciolatek ukończył studia choreograficzne w Kijowie, a po kolejnych ośmiu latach został absolwentem wydziału reżyserii Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Teatru, Kina i Telewizji imienia Iwana Karpenko-Karego (KNUTKiT). Jako samodzielny twórca zadebiutował w 2011 roku nakręconym w Rosji melodramatycznym miniserialem „Szkatułka Pandory”. Później nakręcił jeszcze, utrzymane w tej samej stylistyce, czteroodcinkowe „Czas miłości” (2012), „Ptaszek w klatce” (2013) oraz „Przestępstwo w powiększeniu” (2014). Pełnometrażowym, choć wciąż telewizyjnym, debiutem Grigorjewa był natomiast ukraiński melodramat „Ostatnia rola Rity” (2012).
„Sprawę osobistą” reżyser zrealizował już po wybuchu konfliktu ukraińsko-rosyjskiego, a film miał premierę w telewizji rosyjskiej 22 lutego 2015 roku. Pomysł fabuły podrzucił Anton Strielcow, natomiast na scenariusz przerobiła go – debiutująca w tej roli – Ałła Zagorodniaja. Wcześniej Grigorjew współpracował z doskonale znanymi sobie autorami, można więc było mieć pewne wątpliwości, jak poradzi sobie, dostając do ręki tekst twórców, z którymi nigdy wcześniej się nie zetknął. I rzeczywiście: najnowsze dzieło Ukraińca nawet na tle jego poprzednich, wcale przecież nie wybitnych, dokonań wypada blado. Zresztą czy mogło być inaczej, skoro od samego początku obliczono je na typową, a więc z wszelkimi wiążącymi się z tym ograniczeniami, opowiastkę miłosną z wtrąconą w nią intrygą kryminalną? Zaczyna się jednak film Grigorjewa jeszcze w miarę interesująco. Otóż z kolonii karnej o zaostrzonym rygorze ucieka młoda więźniarka (swoją drogą ciekawe, jak jej się to udało, skoro zanim trafiła za kratki, o czym dowiadujemy się później, nie była ani przestępczynią, ani sportsmenką, a jedynie szeregową pracownicą… muzeum?). Choć strażnicy z psami natychmiast rzucają się za nią w pogoń, udaje jej się dotrzeć do stacji kolejowej i wsiąść do dopiero co rozładowanego składu towarowego.
Jedzie nim przez kilka godzin, a kiedy wysiada, okazuje się, że dotarła dokładnie w to miejsce, na jakim jej zależało. Absurd? Cóż, można pocieszyć się, że nie ostatni. Ale może w Rosji jest właśnie tak, że pociągi towarowe kursują według wcześniej przygotowanych rozkładów jazdy, które na dodatek publikowane są w wewnętrznych broszurach dla penitencjariuszy zakładów karnych. W każdym razie Tatiana, bo tak na imię bohaterce filmu, wysiadłszy we wsi Pawłowka, odnajduje bez trudu drewniany domek, który przed laty należał do jej świętej pamięci babki. Ile lat minęło od jej śmierci, nie wiadomo, ale na pewno kolejnym zaskoczeniem jest fakt, że chata nadaje się do zamieszkania. Ba! nie trzeba jej nawet wysprzątać, a znalezione w szafie rzeczy po babci idealnie pasują na Tanię. To się nazywa fart! Jeszcze większym okaże się jednak sąsiedztwo w postaci starego Wasilija i jego wnuczki Maszy, bo to u nich zamieszkuje przybyły z miasta Maksim, młody mężczyzna szukający azylu, który z miejsca zakochuje się w pięknej muzealniczce po przejściach (z czasem oczywiście wyjaśnia się, dlaczego trafiła ona za kratki). Ale jak to często bywa, miłość – by okazała się trwała – musi zostać sprawdzona. Okazja ku temu trafia się zresztą bardzo szybko, albowiem w ślad za uciekinierką do Pawłowki trafiają tropiący ją śledczy. A przynajmniej za takich się podają.
Wraz z przybyciem Olega i Kiryła akcja nabiera przyspieszenia, jak też wszystko zaczyna stawać na głowie. Co akurat uznać należy za całkiem trafiony pomysł scenarzystów. Gdyby tylko chciało im się jeszcze bardziej zagmatwać sytuację! Ale wtedy nie mogliby skupić się aż do tego stopnia na rodzącym się między Tatianą a Maksimem uczuciu. W efekcie to, co powinno być dla widza wielkim zaskoczeniem, okazuje się w zakończeniu dość proste do przewidzenia. Lecz to i tak jeszcze nic. Zamiast bowiem powściągnąć swoją wyobraźnię, Zagorodniaja – należy podejrzewać, że to głównie jej wina – robi niepotrzebnie jeszcze jeden krok i serwuje finał tak absurdalny, że rozlegające się w tym momencie zgrzytanie zębów powinno zagłuszyć zarówno drętwe melodramatyczne dialogi, jak i pompatyczną muzykę Nikity Janoszczuka. „Sprawie osobistej” nie pomaga też trącący amatorszczyzną poziom realizacji (walka wręcz, jaką toczą ze sobą Maksim i Oleg, może co najwyżej wywołać uśmiech politowania), choć przyznać trzeba, że jesienne krajobrazy rosyjskiej (a może ukraińskiej? – trudno dociec, gdzie film kręcono) prowincji mogą wywołać pozytywną nostalgię. Niestety, więcej plusów wymienić się już nie da.
W roli przystojnego Maksima Jurjewicza reżyser obsadził trzydziestojednoletniego Kiryła Żandarowa („Pod przykrywką”, „Służę Związkowi Radzieckiemu!”); piękną Tatianę zagrała natomiast młodsza od niego o pięć lat, pochodząca z ukraińskiego Kramatorska, Galina Bezruk, absolwentka KNUTKiT-u, dotychczas gościnnie pojawiająca się głównie w odcinkach mniej lub bardziej popularnych seriali telewizyjnych. Dawny narzeczony Tatiany, Oleg, ma twarz Aleksieja Nagrudnego (rodem spod Ługańska), piosenkarza popowego i celebryty, który aktorsko realizował się dotąd jedynie w kreacjach drugoplanowych. Spośród artystów zgromadzonych na planie „Sprawy osobistej” największe doświadczenie mają wcielająca się w ekspedientkę Oksanę Irma Witowska („Metropolita Andriej”, „Gość z kominka”) oraz mocno już wiekowy Walerij Bassel (rocznik 1939), który użyczył swego emploi dziadkowi Wasilijowi, a przed wielu laty pojawił się w kultowym radzieckim serialu sensacyjnym „Gdzie jest Czarny Kot?” (1979). Wyrobioną markę ma też operator Aleksandr Kryształowicz, który w ostatnich latach brał udział w produkcji kilku bardzo ważnych dzieł dla ukraińskiej kinematografii („Ogniem chrzczony”, „Iwan Siła”); tym większym zaskoczeniem jest jego zaangażowanie w film tak błahy i nijaki.
koniec
22 marca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.