Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Huat Ahmetow
‹Duch›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDuch
Tytuł oryginalnyӘруақ
ReżyseriaHuat Ahmetow
ZdjęciaMurat Nugmanow
Scenariusz
ObsadaAsanali Aszymow, Murmuhammed Askar, Gulnara Dusmatowa, Żasułan Kopbergenow, Nurłan Abubakir, Azat Sejtmetow, Tomyris Żangazinowa, Erbołat Ospankułow, Erkebułan Tasynow, Dina Achmedżan, Nursaja Kabdysałam, Ałmas Samsybajew
MuzykaAjsza Orazbajewa
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania86 min
Gatunekdramat, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Dramat na stepie
[Huat Ahmetow „Duch” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W dramacie psychologicznym „Duch” kazachskiego reżysera Huata Ahmetowa przekorny los łączy ze sobą starca-samotnika Agataja, ośmioletniego uciekiniera z domu dziecka Nuniego i Dosa, osierocone wilcze szczenię. Żyjąc na stepie, z dala od ludzi, wydaje się, że nie może ich spotkać żaden dramat. A jednak pewnego dnia…

Sebastian Chosiński

East Side Story: Dramat na stepie
[Huat Ahmetow „Duch” - recenzja]

W dramacie psychologicznym „Duch” kazachskiego reżysera Huata Ahmetowa przekorny los łączy ze sobą starca-samotnika Agataja, ośmioletniego uciekiniera z domu dziecka Nuniego i Dosa, osierocone wilcze szczenię. Żyjąc na stepie, z dala od ludzi, wydaje się, że nie może ich spotkać żaden dramat. A jednak pewnego dnia…

Huat Ahmetow
‹Duch›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDuch
Tytuł oryginalnyӘруақ
ReżyseriaHuat Ahmetow
ZdjęciaMurat Nugmanow
Scenariusz
ObsadaAsanali Aszymow, Murmuhammed Askar, Gulnara Dusmatowa, Żasułan Kopbergenow, Nurłan Abubakir, Azat Sejtmetow, Tomyris Żangazinowa, Erbołat Ospankułow, Erkebułan Tasynow, Dina Achmedżan, Nursaja Kabdysałam, Ałmas Samsybajew
MuzykaAjsza Orazbajewa
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania86 min
Gatunekdramat, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Aktor, scenarzysta i reżyser Asanali Aszymow (rocznik 1937) to od kilku dekad jeden z najbardziej znanych i cenionych twórców filmowych w Kazachstanie. Postać otoczona w ojczyźnie wielkim szacunkiem. Ogromną popularność zdobył jeszcze w czasach sowieckich, wcielając się trzykrotnie w walczącego z przeciwnikami Związku Radzieckiego czekistę i agenta wywiadu wojskowego Kasymchana Czadjarowa; miało to miejsce w „Końcu atamana” (1970) Szakena Ajmanowa, „Ekspresie transsyberyjskim” (1977) Eldora Urazbajewa oraz „Wariancie mandżurskim” (1989) Igora Wownianko i Koreańczyka Guk-in Coja. Natomiast w niepodległym już Kazachstanie przypomniał tego bohatera w „Wilczym śladzie” (2009) Huata Diusenowicza Ahmetowa. Z tym samym reżyserem Aszymow spotkał się na planie filmowym ponownie niemal dekadę później, pracując nad współczesnym dramatem psychologicznym „Duch”.
Ahmetow, młodszy od aktora o dziewiętnaście lat, do zawodu wkroczył, kończąc w pierwszej połowie lat 90. Wyższe Kursy Scenariopisarstwa i Reżyserii w Moskwie. Z dyplomem w ręku nie od razu jednak zabrał się za kręcenie filmów fabularnych, najpierw przez osiem lat zarabiał jako autor reklam. Dopiero w 2002 roku zadebiutował melodramatem „Nagość”. Był to wyjątkowo późny debiut, ponieważ w tym momencie Huat Diusenowicz miał już czterdzieści sześć lat. Szybko zabrał się więc do nadrabiania zaległości, realizując kolejno: miniserial kryminalny „Pasażer bez bagażu” (2003), obraz fantasy „Człowiek-wiatr” (2006), dramat kryminalny „Pułapka” (2007) oraz wspomniany już wcześniej sensacyjno-szpiegowski „Wilczy ślad”. Po nim powstały jeszcze trzy filmy w ramach telewizyjnego projektu „Drogówka” (2010) oraz – po kilku latach przerwy – omawiany dzisiaj „Duch”. Nakręcone w 2017 roku dzieło swoją premierę miało w połowie maja roku następnego.
Co ciekawe, współscenarzystą – obok Ahmetowa – tego obrazu był inny niezwykle zasłużony (i wiekowy) kazachski autor, Odelsza Agiszew (znany między innymi z takich radzieckich easternów, jak „Burza nad Azją” czy „Komisarz nadzwyczajny”, jak również z dokumentalnego „Szamana”). Głównym bohaterem „Ducha” jest stary Agataj (czyli Asanali Aszymow), który od czterech dekad, konkretnie od przedwczesnej śmierci żony, mieszka samotnie w chacie położonej w bezkresnym stepie. Rzadko odwiedza miasto, nieczęsto też sam przyjmuje gości. Dnie spędza na obserwowaniu przyrządów naukowych i raportowaniu zmian warunków pogodowych. Ma też sporą biblioteczkę, więc na nudę nie narzeka. Poza tym w obejściu zawsze jest coś do zrobienia.
Czas umilają mu również samotne spacery po stepie. Podczas jednego z nich znajduje złapaną w ustawione przez kłusowników wnyki wilczycę z małym szczeniakiem. Matki nie jest już w stanie uratować, ale za to postanawia zająć się maluchem; zabiera go ze sobą i wychowuje. Dos – takie imię dostaje wilcze szczenię – staje się nie tylko przyjacielem starego człowieka, ale także obrońcą jego gospodarstwa. Pojawienie się nowego domownika w niczym nie zmienia codziennego funkcjonowania Agataja. Wkrótce jednak zdarza się coś, co wywraca jego dotychczasowe życie do góry nogami. Dociera do niego bowiem błąkający się przez step ośmioletni chłopiec Nuni (Murmuhammed Askar). Jak się okazuje, to uciekinier z domu dziecka. W ślad za nim pojawiają się szukający go policjant Szarip (Erbołat Ospankułow), dyrektorka sierocińca (gra ją Gulnara Dusmatowa, żona reżysera, znana z takich obrazów, jak „Powrót do Afganistanu” czy „Dzielnice miasta”) oraz wychowawca Żake (Azat Sejtmetow – vide „Droga do matki”). Znalazłszy malucha, zabierają go ze sobą. Ale w drodze do miasta, podczas postoju, Nuni ucieka im ponownie. I ponownie trafia do zagrody Agataja.
Nuni to chłopiec po przejściach, nieprzystosowany, sprawiający dużo problemów wychowawczych, dziki i trudny do okiełznania jak wilk Dos. A jednak Agataj postanawia o niego powalczyć i wychować go jak swojego – biorąc pod uwagę dzielące ich lata – nie syna, lecz wnuka. Druga część dzieła Huata Diusenowicza rozgrywa się dziesięć lat później. Nuni (Żasułan Kopbergenow) jest już dorosły, wkrótce ma pójść do wojska, wcześniej chciałby jednak ożenić się ze znaną sobie od czasu, gdy zamieszkał z Agatajem, Żajną (Tomyris Żangazinowa). Tyle że na drodze do jego szczęścia staje ogromna tragedia. „Duch” to bardzo skromny film, w którym na plan pierwszy wybijają się jedynie dwie postaci; wszystkie inne – nawet te, które w istotny sposób wpływają na życie starca i chłopca (a potem młodzieńca) – pozostają w tle.
Czy warto poświęcić półtorej godziny życia na dzieło Ahmetowa? Na pewno. To opowieść o starości i samotności, o człowieku, który u schyłku życiu odkrywa na nowo sens swojej egzystencji, któremu dane jest naprawić niezawinione przez siebie błędy z przeszłości. Agataj przyjmuje wyzwanie rzucone mu przez los. Dla takiego człowieka jak on samotne wychowywanie chłopca takiego jak Nuni wiąże się bowiem z mnóstwem wyrzeczeń i koniecznością dostosowania się do potrzeb dziecka niezrozumianego przez otoczenie i nadpobudliwego. Agataj wychodzi jednak z założenia, że to nie malec ponosi winę za to, kim się stał, ale dorośli, którzy nie potrafili do niego dotrzec, którzy widzieli w nim jedynie przeszkodę do realizacji własnych celów. Starzec kształtuje więc nastolatka na swoje podobieństwo, czyni go człowiekiem uczciwym i oddanym swej pasji, potrafiącym żyć w zgodzie z naturą. Tyle że to ściąga na Nuniego problemy i prowadzi do wzmiankowanej już powyżej tragedii.
koniec
25 czerwca 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.