Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 15 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksander Pankratow
‹Podróż autostopem›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPodróż autostopem
Tytuł oryginalnyПутешествие автостопом
ReżyseriaAleksander Pankratow
ZdjęciaAndriej Bystrow
Scenariusz
ObsadaDmitrij Sołomykin, Jewgienija Wodzinska, Siergiej Biełow, Anton Priesnow, Marina Sokołowa, Iwan Kukujew, Swietłana Isłamowa, Maria Buszmieliowa, Aleksander Połamiszew, Jurij Durikow, Konstantin Spirin, Aleksander Bazojew, Jelena Waliuszkina, Oleg Jemieljanow, Aleksiej Owsiannikow, Andriej Winogradow, Tamara Zachajnowa, Aleksiej Zwieriew, Michaił Lebiedkin, Władimir Nikołajenkow
MuzykaNikołaj Karietnikow, Władimir Frołow
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania90 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Autostopem do mitycznej Szambali
[Aleksander Pankratow „Podróż autostopem” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

East Side Story: Autostopem do mitycznej Szambali
[Aleksander Pankratow „Podróż autostopem” - recenzja]

Osobnym wątkiem opowieści Aleksandra Pankratowa jest pierwiastek religijny. I to on może wywołać, zwłaszcza wśród widzów poza Rosją, najgorętsze dyskusje. Obraz można bowiem uznać za kolejną w ostatnich latach w rosyjskiej kinematografii – po „Cudzie” Aleksandra Proszkina, „Popie” Władimira Chotinienki (oba z 2009 roku) czy też „Spalonych słońcem 2” (2010) Nikity Michałkowa – apoteozę Cerkwi Prawosławnej. Wywodząc się ze świata odgórnie pozbawionego Boga, wychowani w ateizmie, młodzi podróżnicy w swej drodze na Wschód stykają się z różnymi wierzeniami – buddyzmem (reprezentowanym przez Szambalę), szamanizmem (w czasie pobytu na stepie), starożytnymi wierzeniami Scytów (vide złoty bożek odnaleziony przez archeologa Aleksieja). Ostatecznie jednak wybierają tę jedyną właściwą wiarę – jedynego Boga, który jest w stanie wyciągnąć ich z poważnych tarapatów, w jakie się wpakowali. Czy bez owego religijnego „le grand finale” dzieło straciłoby na wyrazistości i jakości? Zapewne nie. Może nawet przeciwnie; otwarte zakończenie otworzyłoby przecież przez widzami znacznie więcej tropów interpretacyjnych.
Zbiorowym bohaterem „Podróży autostopem” jest radziecka młodzież, a przede wszystkim hipisi i ich sympatycy. Dlatego też w głównych rolach Pankratow obsadził aktorów znajdujących się dopiero na dorobku bądź amatorów niemających wcześniej żadnego kontaktu z kamerą. Błękitnookiego Dobrego Człowieka zagrał dwudziestoczteroletni Dmitrij Sołomykin, absolwent stołecznej Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Borisa Szczukina sprzed dwóch lat, a obecnie aktor Teatru imienia Jewgienija Wachtangowa. Na scenie zadebiutował jako czternastolatek w spektaklu Państwowego Akademickiego Teatru Dramatycznego imienia Lwa Tołstoja w Lipiecku. Przed kamerą po raz pierwszy pojawił się w 2006 roku, kiedy zaproszono go do udziału w jednym z odcinków serialu kryminalnego Gieorgija Nikołajenki „Zakon i poriadok”. Obecnie znajduje się w ekipie aktorskiej dwóch telenowel: „Papiny doczki” (od 2007) oraz „Naszy sosiedi” (2010). W jego ukochaną Lenkę wcieliła się młodsza o rok Jewgienija Wodzinska. Karierę sceniczną zaczęła już jako sześciolatka, regularnie występując w studiu teatralnym „Kalejdoskop” w Rostowie nad Donem. Po ukończeniu Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (RATI) przyjęto ją przed dwoma laty do składu Moskiewskiego Akademickiego Teatru Artystycznego (MChAT). Będąc studentką, dostawała epizody w filmach telewizyjnych; nieco głośniej zrobiło się o niej dopiero, kiedy zagrała komsomołkę w „Bikiniarzach” (2008) Todorowskiego juniora. Nieco większe doświadczenie zawodowe ma za to Siergiej Biełow (filmowy Nikołaj), rówieśnik Sołomykina, który profesji uczył się pod okiem Aleksieja Batałowa w szacownych murach WGIK-u. Dzisiaj pracuje w stołecznym Teatrze Młodego Widza (TJuZ). Wybił się dzięki drugoplanowej roli w telewizyjnym thrillerze Konstantina Statskiego „Kazaki-razbojniki” (2008). Szczególnie udanym jest dlań jednak dopiero 2010 rok, który zaczął od występu w kontrowersyjnym młodzieżowym serialu Walerii Gaj Giermaniki „Szkoła”; potem pojawił się jeszcze w serialowej kontynuacji sensacyjnego „Uczitiela w zakonie” Aleksandra Mochowa, by ostatecznie wylądować na dużym ekranie w kryminale Władimira Winogradowa „Głuchar’ w kino”.
Grający hipisa o ksywce Parteigenosse Anton Priesnow (rocznik 1987) przyszedł na świat w podmoskiewskim Dołgoprudnym i tam też dziś występuje na deskach Teatru „Gorod”. Przed kamerą zadebiutował w rosyjsko-ukraińskim obyczajowym obrazie Gieorgija Szengieliji „Agienstwo Mieczta” (2008), a później pojawił się jeszcze w komedii przygodowej „Niewinnyje sozdanija” (2008) Jewgienija Julikowa i Jurija Bierdnikowa oraz serialu historycznym „W liesach i na gorach” (2010) Aleksandra Zamiatina, którego emisję kanał Rossija-1 rozpoczął w połowie września. Najstarszą z młodej ekipy „Podróży autostopem” jest filmowa Natasza, czyli – urodzona w 1983 roku – Maria Buszmieliowa. Ukończywszy RATI, często znajdowała zatrudnienie w kinie i telewizji; do tej pory jednak oferowano jej jedynie epizody i role drugoplanowe – między innymi w melodramatach „Wirtualnaja Alisa” Piotra Striepina i „Piesocznyj dożd’” Aleksandra Mochowa (oba sprzed dwóch lat) oraz serialowej adaptacji „Braci Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, dokonanej przez Jurija Moroza w 2009 roku. Pierwszą główną rolę powierzyła jej dopiero Maria Maksimowa w melodramacie „Bud’ so mnoj” (2009), w którym Buszmieliowej partneruje Artur Smoljaninow. Aktorzy starszego pokolenia też nie należą do najbardziej rozpoznawalnych w Rosji. Ojca Leny zagrał Aleksandr Bazojew (rocznik 1955), widywany przede wszystkim w serialach. Choć zdarzyło mu się na przykład zagrać u boku Erica Robertsa i Karen Black we thrillerze „Zarażenije” (2007) Rodiona Nachapietowa. Na emisję czeka natomiast miniserial historyczno-polityczny „Beria. Proigrysz” (2010) Maksima Iwannikowa, opowiadający o ostatnich miesiącach życia osławionego szefa stalinowskiego NKWD, w którym zobaczyć będzie można również Bazojewa. W matkę Leny wcieliła się Jelena Waliuszkina, znana chociażby z „Czarnej Błyskawicy” (2009) Aleksandra Wojtinskiego i Dmitrija Kisieliowa. Dla Olega Jemieljanowa (generał KGB) oraz Konstantina Spirina (archeolog Aleksiej), na co dzień aktorów teatru w Jekaterynburgu, występ w „Podróży autostopem” był w zasadzie pierwszym poważniejszym akordem w ich karierze filmowej.
Autorem zdjęć do filmu Pankratowa jest niespełna czterdziestoletni Andriej Bystrow, którego – mimo niemłodego już wieku – uznać można w zasadzie za debiutanta. Trzy lata temu pracował on już wprawdzie przy „Krejku” Mariny Kazminej, ale na planie tego obrazu fantasy dla dzieci musiał jeszcze dzielić się obowiązkami z Anatolijem Liesnikowem. Opracowując ścieżkę dźwiękową, Aleksandr Andriejewicz sięgnął po kompozycje zmarłego przed szesnastoma laty Nikołaja Karietnikowa, najbardziej znanego dzięki antywojennemu dramatowi Aleksandra Ałowa i Władimira Naumowa „Pokój przychodzącemu na świat” (1961). Ich wykonawcą jest między innymi jazzowy gitarzysta Władimir Frołow, który w 2007 roku koncertował w Polsce (w Krakowie i Iławie) z zespołem Walerija Kisieliowa.
koniec
« 1 2
26 września 2010

Komentarze

30 IX 2010   02:10:13

Bardzo ciekawa i dokładna recenzja. Zapraszamy na www.ratujTybet.org stronę inormującą o sytuacji w Tybecie. Tybetańczycy nie mają prawa do wolności wypowiedzi, praktykowania własnej religii i decydowania o swojej przyszłości. Pod byle pretekstem można tam trafić do więzienia na wiele lat, gdzie poniżenie, tortury i głód są codziennością. Zobacz jak możesz pomóc: wspieraj.ratujTybet.org

30 IX 2010   11:15:44

Teraz co drugi recenzowany film, to jakaś rosyjska niszowa produkcja - w dodatku niezbyt wysokich lotów. Naprawdę świetnie przyciągacie czytelników, hehe. Jeszcze gdyby w kinach nie leciało nic ambitnego, interesującego i rzeczywiście "liczącego się kulturowo", to bym nie miał pretensji. Czyżby Redaktorów nie stać było na bilety do kina?

30 IX 2010   16:51:43

Ciężko powiedzieć o co chodzi z tym nachalnym i pretensjonalnym stręczeniem rosyjskiego kina. W męczący i nudny sposób przedstawia się jakieś produkcje, których nikt nie oglądał i które nikogo nie interesują.
Z fantastyką wiele to wspólnego nie ma, ale rozumiem, że esensja już dawno odeszła od "fantastycznej" specjalizacji.

Gorzej, że te recenzje są okropnie nudne, w każdej jest masa NUDNYCH szczegółowych do niczego nie nadających się informacji. Gdybym próbował zabłysnąć wiedzą na takie tematy w towarzystwie, to bym został zmiażdżony ziewaniem, hehehe.

W dodatku coraz więcej tu recenzji kiepskiego i tandetnego rosyjskiego kina - nie wybitnych niszowych produkcji, ale czegoś, co na takie elaboraty zdecydowanie nie zasługuje.

Dzięki esensji zrozumiałem jak wyglądają wypociny rusofila-nudziarza.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 8. Optymizm też bywa zabójczy
Marcin Mroziuk

13 V 2024

Z zainteresowaniem obserwujemy, jak rodzeństwo MacLeanów niezależnie od siebie poznaje prawdę o Krypcie 31. A choć obecna sytuacja Lucy i Norma wygląda zupełnie inaczej, to każde z nich staje przed trudną decyzją. Kolejnych cennych wyjaśnień dotyczących działalności Vault-Tec dostarczają zaś widzom wspomnienia Coopera Howarda.

więcej »

East Side Story: Zeus = Zero. Wielki Zero!
Sebastian Chosiński

12 V 2024

Gdy rozpoczęły się prace nad „Numerami”, autor literackiego pierwowzoru i jeden z dwóch reżyserów filmu (obok Achtema Seitabłajewa) siedział jeszcze w rosyjskim więzieniu. Kiedy wreszcie udało się doprowadzić do jego uwolnienia, Ukrainiec Ołeh Sencow dokończył pracę nad filmem, będącym wielkim oskarżeniem systemu totalitarnego i – osobiście – Władimira Putina.

więcej »

Fallout: Odc. 7. Zbrodnie, zdrady i podstępy
Marcin Mroziuk

10 V 2024

Doskonale rozumiemy przerażenie schwytanej Lucy, dlatego podobnie jak ona możemy być zaskoczeni wyjaśnieniami mieszkańców Krypty 4 oraz konsekwencjami, jakie za swe czyny musi ponieść młoda kobieta. W efekcie przed trudną decyzją staje również Maximus.

więcej »

Polecamy

Nurkujący kopytny

Z filmu wyjęte:

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.