Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Tymur Jaszczenko
‹U311 Czerkasy›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułU311 Czerkasy
Tytuł oryginalnyЧеркаси
ReżyseriaTymur Jaszczenko
ZdjęciaJurij Dunaj
Scenariusz
ObsadaJewhen Łamach, Dmytro Sowa, Rusłan Kowal, Roman Semysał, Ołeh Szczerbina, Jewhen Awdiejenko, Serhij Detjuk, Ołeś Kacion, Ołeksandr Łaptij, Maksym Zapisoczny, Dmitrij Gawriłow, Witalina Bibliw, Wadim Lialko
MuzykaAnton Bajbakow
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiUkraina
Czas trwania91 min
Gatunekdramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Zanim padło słynne „Иди нахуй!”
[Tymur Jaszczenko „U311 Czerkasy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W lutym 2014 roku na ukraińskim Krymie pojawiły się tak zwane „zielone ludziki”, czyli pozbawieni dystynkcji żołnierze rosyjscy, którzy otrzymali rozkaz zbrojnego opanowania półwyspu. Z kolei okręty rosyjskiej Floty Czarnomorskiej przystąpiły do blokady swoich ukraińskich odpowiedników. Najdłużej stawiała opór załoga trałowca „U311 Czerkasy”. Kilka lat później poświęcony jej film nakręcił – wykształcony między innymi w łódzkiej „Filmówce” – Tymur Jaszczenko.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Zanim padło słynne „Иди нахуй!”
[Tymur Jaszczenko „U311 Czerkasy” - recenzja]

W lutym 2014 roku na ukraińskim Krymie pojawiły się tak zwane „zielone ludziki”, czyli pozbawieni dystynkcji żołnierze rosyjscy, którzy otrzymali rozkaz zbrojnego opanowania półwyspu. Z kolei okręty rosyjskiej Floty Czarnomorskiej przystąpiły do blokady swoich ukraińskich odpowiedników. Najdłużej stawiała opór załoga trałowca „U311 Czerkasy”. Kilka lat później poświęcony jej film nakręcił – wykształcony między innymi w łódzkiej „Filmówce” – Tymur Jaszczenko.

Tymur Jaszczenko
‹U311 Czerkasy›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułU311 Czerkasy
Tytuł oryginalnyЧеркаси
ReżyseriaTymur Jaszczenko
ZdjęciaJurij Dunaj
Scenariusz
ObsadaJewhen Łamach, Dmytro Sowa, Rusłan Kowal, Roman Semysał, Ołeh Szczerbina, Jewhen Awdiejenko, Serhij Detjuk, Ołeś Kacion, Ołeksandr Łaptij, Maksym Zapisoczny, Dmitrij Gawriłow, Witalina Bibliw, Wadim Lialko
MuzykaAnton Bajbakow
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiUkraina
Czas trwania91 min
Gatunekdramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Aneksja Krymu przez Rosję (co nastąpiło w lutym i marcu 2014 roku) oraz wybuch wojny w ukraińskiej części Donbasu (od kwietnia) wpłynęły nie tylko na sytuację polityczną, gospodarczą i społeczną Ukrainy, ale również na jej kulturę i sztukę. Od tamtego momentu kinematografia tego kraju (bywa, że z pomocą innych) w sporej części nawiązuje do wydarzeń, jakie rozgrywają się we wschodnich obwodach, a przynajmniej rozgrywały się do końca lutego tego roku, czyli do momentu, w którym Władimir Putin zdecydował się już na otwartą agresję, bez wysługiwania się tak zwanymi „zielonymi ludzikami” czy pachołkami z marionetkowych Donieckiej i Ługańskiej Republik Ludowych. Temu tematowi poświęcono między innymi „Jesteśmy z tobą” (2016) Olega Turanskiego, „Cyborgi” (2017) Achtema Seitabłajewa, „Szron” (2017) Šarūnasa Bartasa, „Donbas” (2018) Siergieja Łoźnicy, „Matkę Apostołów” (2020) Zazy Buadzego, jak również dokument Iryny Ciłyk „Ziemia jest niebieska jak pomarańcza” (2020). A to i tak jedynie wierzchołek góry lodowej. Zwłaszcza jeżeli do tej listy dodamy jeszcze obrazy propagandowe wyprodukowane przez drugą stronę konfliktu, jak chociażby „Korespondenta wojennego” (2014) Pawła Ignatowa bądź „Donbas. Granica” (2018) Renata Dawletjarowa.
Dzisiaj pora na „U311 Czerkasy” – kolejny film ukraiński, który opowiada o wydarzeniach (dzisiaj już historycznych), jakie rozegrały się na samym początku konfliktu, czyli późną zimą i wczesną wiosną 2014 roku. Jego autorem jest – jak dotąd mało znany – reżyser, scenarzysta i aktor Tymur Jaszczenko. Urodził się w połowie lat 80. ubiegłego wieku w leżących w samym sercu Ukrainy naddnieprzańskich… Czerkasach. Początkowo studiował w rodzinnym mieście prawo, ale później wciągnęła go kinematografia; nowej dla siebie sztuki uczył się zagranicą: w sztokholmskiej Kulturamie (2007-2009) oraz łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej (2010-2013). W Polsce zrealizował swoje pierwsze filmy krótkometrażowe: „Drzewo” (2011), „Bajka o panu” (2012), „Kasia & Basia” (2013), „Ambrozia” (2013) oraz „Lew” (2017); zaliczył również epizodyczny występ aktorski w „Paniach Dulskich” (2015) Filipa Bajona. W Łodzi poznał też scenarzystę Roberta Kwilmana, który pomógł mu w pracy nad „Lwem”, a zaraz potem wsparł go w czasie realizacji pełnometrażowego debiutu, czyli dramatu wojennego „U311 Czerkasy”.
Zdjęcia kręcono wiosną 2017 roku w okolicach Oczakowa, w Odessie oraz kilku małych miejscowościach obwodu czernihowskiego. Budżet, na który oprócz instytucji państwowych zrzucili się także prywatni inwestorzy, wyniósł 40 milionów hrywien. Pierwszy pokaz obrazu Tymura Jaszczenki miał miejsce 16 lipca 2019 roku podczas odeskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego; do kin trafił on jednak – po dopracowaniu pewnych szczegółów – dopiero siedem miesięcy później. Scenariusz dzieła oparty został na autentycznych wydarzeniach z marca 2014 roku, a jednym z jego „głównych bohaterów” (zaraz zrozumiecie skąd ten cudzysłów) jest… tytułowy trałowiec, czyli okręt wojenny przeznaczony do oczyszczania akwenów morskich z min. Ten konkretny wybudowany został w leningradzkiej Stoczni Średnio-Newskiej w połowie lat 70. ubiegłego wieku. Zwodowano go w 1976 roku i – pod nazwą „Zwiadowca” – przeznaczono do służby we Flocie Czarnomorskiej. Dwie dekady później, kiedy dokonywano jej podziału pomiędzy Rosję i Ukrainę, trafił w ręce Ukraińców i stacjonował w bazie marynarki wojennej na krymskim jeziorze Donuzław (już na początku lat 60. XX wieku połączonym sztucznym przekopem z Morzem Czarnym).
Rozpoczynając operację zajęcia Krymu, Rosjanie zablokowali wyjście na morze z jeziora Donuzław i zażądali od dowódców znajdujących się tam jednostek poddania się. Większość z nich zdecydowała się przejść na drugą stronę, odmówił natomiast dowodzący od 2012 roku trałowcem „U311 Czerkasy” kapitan Jurij Piotrowicz Fedasz. Film Jaszczenki, którego Fedasz był konsultantem, opowiada właśnie o tym epizodzie wojny. Wydarzenia przedstawia jednak z nieco innej perspektywy. Patrzymy na nie oczyma młodego marynarza Miszy (wcielił się w niego Jewhen Łamach). To chłopak pochodzący z zapadłej ukraińskiej wsi, dla którego służba w marynarce wojennej to szansa na wyrwanie się z beznadziejności. Szansa okupywana jest jednak wieloma niedogodnościami. W wojsku jak to w wojsku bowiem – nie ma zmiłuj, zwłaszcza że tradycja sowieckiej „diedowszczyny” (czyli odpowiednika naszej „fali”) wciąż jest żywa. Ale Misza to twardy chłopak; potrafi się dostosować i przetrwać.
W czasie urlopu, jaki spędza w rodzinnych stronach, bierze udział w stypie – zmarła właśnie matka Lwa (znany głównie z „małego ekranu” Dmytro Sowa). Jako że przyjaciel został teraz zupełnie sam na świecie, Misza proponuje mu, by zaciągnął się wraz z nim na okręt. W efekcie – na pokład „Czerkasów” wracają we dwójkę. Napięta sytuacja w kraju – pamiętajmy, że od listopada 2013 roku w Kijowie trwa Euromajdan – nie ma wielkiego wpływu na życie marynarzy. Ich dowódcy robią swoje. Choć akurat kapitan Fedasz (pojawiający się w „Cyborgach” Roman Semysał), przewidując nadchodzącą katastrofę, nawiązuje bliskie kontakty z Tagirem (Ołeksandr Łaptij), miejscowym „autorytetem”, czytaj: przywódcą krymskich Tatarów. Okazują się one bardzo przydatne, kiedy w końcu lutego Rosjanie przystępują do akcji i blokują wyjście z jeziora na otwarte morze, chcąc tym samym zmusić ukraińskich marynarzy do poddania się. Sytuacja wydaje się beznadziejna, a propozycje składane przez wroga – kuszące. Czy zatem należy dziwić się faktowi, iż niektórzy z dowódców dają się skusić (i do dzisiaj służą na okrętach rosyjskich)?
Rosjanie próbują na różne sposoby zmusić kapitana Fedasza do uległości. Kiedy skutku nie przynoszą środki pokojowe, gotowi są sięgnąć po ostrzejsze. Dowódca ma jednak świadomość, jak ważny jest jego sprzeciw wobec wroga – nie bez powodu przecież ukraińska telewizja niemal każdego dnia podkreśla, że „U311 Czerkasy” to ostatni okręt wojenny na jeziorze Donuzław, który stawia opór. Ale jak długo? Chociaż obraz Tymura Jaszczenki zaliczany jest do kina wojennego, nie mamy tu oczywiście scen batalistycznych na miarę „Bitwy o Sewastopol” (2015) Siergieja Mokrickiego czy „Midway” (2019) Rolanda Emmericha. To jednak była zupełnie inna skala konfliktu. I – żebyśmy dobrze się zrozumieli – na szczęście! Dlatego w obrazie Ukraińca ważniejsze są postawy bohaterów, spośród których – jak to w życiu – jedni okazują się tchórzami, inni konformistami, ale nie brakuje też ludzi odważnych i zdeterminowanych, patriotów gotowych zaryzykować życiem. Wszak nikt z tych, którzy poszli za kapitanem Fedaszem, nie mógł być pewien, jak zakończy się dla nich bunt przeciwko przeważającym siłom rosyjskim.
W 2020 roku „U311 Czerkasy” pokazano na Festiwalu Filmowym Weteranów Wojennych w australijskim Sydney, gdzie otrzymał on nagrodę Czerwonego Maku przyznawaną najlepszemu filmowi wojennemu. Rok później z kolei Ukraińska Akademia Filmowa uhonorowała obraz Jaszczenki za najlepszą ścieżkę dźwiękową, na którą złożyły się instrumentalne kompozycje Antona Bajbakowa oraz inspirowane folklorem pieśni ukraińskiej wokalistki Kateryny Kondratenko, ukrywającej się pod pseudonimem artystycznym Катя Chilly. I to one robią przede wszystkim klimat.
koniec
11 września 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.