Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Anton Bilżo
‹Ryba-marzenie›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułRyba-marzenie
Tytuł oryginalnyРыба-мечта
Data premiery9 marca 2017
ReżyseriaAnton Bilżo
ZdjęciaPaweł Jemielin
Scenariusz
ObsadaWładimir Miszukow, Severija Janušauskaité, Maksim Witorgan, Andres Puustusmaa, Rain Tolk, Andriej Bilżo
MuzykaPhilip Glass, Sten Šeripov, Dmitrij Jewgrafow
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiEstonia, Rosja
Czas trwania83 minuty
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Seks z syreną? Tylko nad Bałtykiem
[Anton Bilżo „Ryba-marzenie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Spodziewalibyście się wariacji na temat bajki o syrence autorstwa Hansa Christiana Andersena w formie melodramatu z elementami thrillera? Takie rzeczy chyba tylko w Rosji. A precyzyjniej – w Rosji i Estonii, bo producenci z tych właśnie państw zrzucili się na pełnometrażowy debiut Antona Bilżo „Ryba-marzenie”.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Seks z syreną? Tylko nad Bałtykiem
[Anton Bilżo „Ryba-marzenie” - recenzja]

Spodziewalibyście się wariacji na temat bajki o syrence autorstwa Hansa Christiana Andersena w formie melodramatu z elementami thrillera? Takie rzeczy chyba tylko w Rosji. A precyzyjniej – w Rosji i Estonii, bo producenci z tych właśnie państw zrzucili się na pełnometrażowy debiut Antona Bilżo „Ryba-marzenie”.

Anton Bilżo
‹Ryba-marzenie›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułRyba-marzenie
Tytuł oryginalnyРыба-мечта
Data premiery9 marca 2017
ReżyseriaAnton Bilżo
ZdjęciaPaweł Jemielin
Scenariusz
ObsadaWładimir Miszukow, Severija Janušauskaité, Maksim Witorgan, Andres Puustusmaa, Rain Tolk, Andriej Bilżo
MuzykaPhilip Glass, Sten Šeripov, Dmitrij Jewgrafow
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiEstonia, Rosja
Czas trwania83 minuty
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Życie pisarza, na którego bajkach wychowało się już wiele pokoleń dzieci, nie należało do najszczęśliwszych. Mimo to potrafił uszczęśliwiać innych. Do najsłynniejszych baśni, które wyszły spod jego ręki zaliczana jest – opublikowana w 1837 roku – „Mała syrenka”, opowieść o jednej z córek króla mórz, która zakochała się w człowieku. Historię tę parokrotnie przenoszono na ekran, w wersji animowanej zrobili to Japończycy (1975) i Amerykanie (1989), w aktorskiej – Rosjanie do spółki z Bułgarami (1976). Wspólnym mianownikiem tych dzieł był fakt, że wszystkie przeznaczone były dla młodych odbiorców; kręcąc „Rybę-marzenie”, Anton Bilżo postanowił zrealizować film dla dorosłych. Film momentami mocno ociekającym seksem.
Bilżo urodził się w Moskwie w 1978 roku, jego ojciec Andriej był słynnym w Związku Radzieckim rysownikiem-karykaturzystą. Anton postanowił tylko częściowo pójść w jego ślady – został wprawdzie artystą, ale związanym z inną dziedziną sztuki. Najpierw ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Moskiewskim, a dopiero potem zdecydował się na Wyższe Kursy Reżyserii, gdzie uczył się fachu pod okiem Władimira Chotinienki. W latach 2010-2014 nakręcił sześć filmów krótkometrażowych: „Niebezpieczne związki” (2010), „Niedostępny” (2010), „Opowieść o nas i Jewgieniju” (2012), „Szczęśliwy koniec” (2013), „To, co nigdy nie przydarzyło mi się” (2013) oraz „Zwierciadła” (2014). Nabrał w tym czasie takiego doświadczenia, że postanowił w końcu wskoczyć na – niemal dosłownie, biorąc pod uwagę temat, jaki obrał – głębszą wodę.
Na podstawie baśni Andersena napisał scenariusz, który następnie oddał do obróbki bardziej doświadczonym autorom (Jewgienijowi Kierowowi i Ludmile Krugłowej); mając gotowy tekst w ręku, pozyskał sponsorów i ruszył na zdjęcia do Estonii. Plenery realizowano bowiem w estońskim uzdrowisku Narva-Jõesuu (w północno-wschodniej części kraju), który był ulubionym kurortem mieszkańców Petersburga i Leningradu w czasach carskich i radzieckich. Obraz po raz pierwszy zaprezentowano na ubiegłorocznym Kinotawrze w Soczi (w czerwcu), gdzie otrzymał nawet nominację do Grand Prix (i na tym się skończyło). Premiera kinowa miała miejsca w końcu grudnia, ale i tam debiut Bilżo niewiele zdziałał, szybko znikając z ekranów. I trudno dziwić się temu. Mimo pewnych walorów, to raczej film festiwalowy – i to mający szanse trafić do bardzo specyficznej publiki, przymykającej oko na kinematograficzne dziwactwa.
Główną postacią dramatu jest Roman, trzydziestodziewięcioletni petersburżanin, zatrudniony jako korektor w wydawnictwie. Szef wysłał go właśnie do kurortu nad Bałtyk, ale nie po to, by ten odpoczywał, lecz by mógł w spokoju popracować nad książką. Roman jest samotnym, nieśmiałym, zagubionym w świecie mężczyzną, który do tej pory nie znalazł swojej drugiej połówki – i niewiele wskazuje na to, by miało się to stać w najbliższym czasie. W hotelu poznaje Marka, który przedstawia się jako letnik (choć jest jeszcze przed sezonem); jest on jego całkowitym przeciwieństwem – pije, podrywa kobiety, bawi się na całego. Próbuje do zabawy wciągnąć także Romana, ale ten, kierowany poczuciem obowiązku, stroni od libacji, wiedząc, że szef wydawnictwa czeka na korektę książki. Jedyna przyjemność, na jaką sobie pozwala, to kąpiele w morzu.
I właśnie jedna z nich zmienia życie przybysza z wielkiego miasta. Pływając na starym materacu, Roman w pewnym momencie zaczyna się topić. W pobliżu nie ma nikogo, kto mógłby przyjść mu z pomocą. Kiedy wydaje się, że los mężczyzny jest już przesądzony, pojawia się młoda i piękna kobieta (jej walory tym łatwiej docenić, że jest naga) – wyciąga go na brzeg, po czym odpływa bez słowa. Roman jest zauroczony nieznajomą. Wypytuje o nią okolicznych mieszkańców, a gdy nie jest w stanie dowiedzieć się od nich niczego konkretnego, decyduje się na desperacki krok – ponownie wypływa w morze i rzuca się w fale. Sytuacja powtarza się. Lecz tym razem mężczyzna jest przygotowany – pozwala się uratować, po czym zaprasza Helenę (tak mu się przedstawia) na kolację. A potem, jak można się domyślić, spędzają razem noc. Szybko okazuje się, że Helena nie jest zwykłą kobietą, ale Roman jest w niej tak mocno zadurzony, iż traci zupełnie kontrolę nad swoimi uczuciami.
Bilżo nie mógł chyba do końca zdecydować się, jaki film chce nakręcić. W efekcie „Ryba-marzenie” (prawdopodobnie nie bez powodu tytuł ma się kojarzyć z radzieckim klasykiem kina fantastyczno-przygodowego „Człowiekiem-rybą”, ewentualnie, w zależności od tłumaczenia, „Diabłem morskim”) to swoista hybryda lirycznego melodramatu (dla dorosłych) z filmem kryminalnym. Z jednej strony reżyser stawia na budowanie melancholijnego nastroju, z drugiej – przekracza kolejne granice, zahaczając o elementy charakterystyczne dla kina pornograficznego (cóż, okazuje się, że syrena ma wręcz niepohamowany apetyt na seks, który przy okazji udziela się innym). Gorzej, że niewiele z tego wynika. Bilżo unika bowiem kina gatunkowego. Prowadzące do niego tropy rozmywa, jakby mimo wszystko postawił sobie za cel honoru stworzenie dzieła – ze wszystkimi tego plusami i minusami – autorskiego, rozumianego jako kino pełne udziwnień.
W rolach głównych pojawili się artyści znani z innych produkcji, ale dalecy od statusu gwiazd. To raczej – nic im oczywiście nie ujmując z talentu – aktorska druga liga. Romana zagrał Władimir Miszukow („Podróż zimowa”, „Córka”, „Film o Aleksiejewie”), Marka – Maksim Witorgan („Dziadek Mróz zawsze dzwoni trzy razy”, „Petersburg. Tylko z miłości”), natomiast Helenę – piękna Litwinka rodem z Szawli Severija Janušauskaité („Gwiazda”, „Norweg”). Za zdjęcia odpowiadał nieczęsto pracujący przy produkcjach kinowych Paweł Jemielin („Boisko”), zaś w ścieżce dźwiękowej wykorzystano nastrojowo-romantyczne kompozycje Amerykanina Philipa Glassa oraz Estończyka Stena Šeripova („Wiśniowy tytoń”).
koniec
4 czerwca 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.