Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 6 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Władimir Mirzojew
‹Człowiek, który wszystko wiedział›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzłowiek, który wszystko wiedział
Tytuł oryginalnyЧеловек, который знал всё
ReżyseriaWładimir Mirzojew
ZdjęciaSiergiej Maczylski
Scenariusz
ObsadaJegor Bierojew, Jekatierina Gusiewa, Maksim Suchanow, Andriej Taszkow, Jegor Pazienko, Timofiej Tribuncew, Wsiewołod Żara, Bruce Grant, Aleksiej Zawjałow, Aleksiej Krasnopolski, Siergiej Sierow, Nikołaj Kiriczenko, Jewgienij Kurszynski, Igor Gasparian, Erwand Arzumanian, Jekatierina Biestużewa, Olga Łysak, Siergiej Chołmogorow, Olga Jurasowa
MuzykaSecond Hand Band
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania101 min
Gatunekdramat, sensacja, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Bomba w mózgu!
[Władimir Mirzojew „Człowiek, który wszystko wiedział” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

East Side Story: Bomba w mózgu!
[Władimir Mirzojew „Człowiek, który wszystko wiedział” - recenzja]

Rolę tytułową, czyli Saszę Bezukładnikowa, zagrał trzydziestotrzyletni moskwianin Jegor Bierzojew, mający wśród swoich przodków wybitnych radzieckich aktorów teatralnych. Jego babcią była bowiem Elwira Brunowska, a dziadkiem Wadim Bierzojew (oboje już nie żyją); na scenie występuje również matka Jegora, Jelena. On sam ukończył stołeczną Wyższą Szkołę Teatralną imienia Michaiła Szczepkina przed trzynastu laty; od tamtej pory związany jest też z Moskiewskim Akademickim Teatrem Artystycznym (MChAT). W kinie zadebiutował jeszcze jako student w 1994 roku w melodramacie Lwa Cuculkowskiego „Poswjaszczenije w liubow”. Pierwszą główną rolę zagrał w kryminale Nikołaja Dostala „Grażdanin naczalnik” (2001). Później można go było zobaczyć między innymi w serialach: kryminalnym „Tureckim gambicie” (2005) Dżanika Fajzijewa (według powieści Borisa Akunina) oraz wojenno-sensacyjnej „Desanturze” (2009) Olega Baziłowa i Witalija Worobjowa. Przewinął się także przez plan historycznego „Admirała” (2008) Andrieja Krawczuka. W ubiegłym roku okazało się, że Bierzojew ma nie tylko talent aktorski, ale i sportowy. W parze z łyżwiarką figurową Jekatieriną Gordiejewą zajął bowiem pierwsze miejsce w telewizyjnym projekcie Kanału 1 „Lednikowyj pieriod”, który jest rosyjskim odpowiednikiem naszego programu „Gwiazdy tańczą na lodzie”. W żonę Aleksandra, piękną, ale i występną Irinę, wcieliła się Jekatierina Gusiewa (rocznik 1977), absolwentka Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Borisa Szczukina. W filmie po raz pierwszy pojawiła się na planie thrillera Nikołaja Lebiediewa „Zmieinyj istocznik” (1997). Rok później zagrała w polskim dramacie sensacyjnym Łukasza Zadrzyńskiego „Billboard”. Aktorka specjalizuje się, co prawda, w serialach – między innymi „Brygada” (2002) Aleksandra Sidorowa, „Jesienin” (2005) Igora Zajcewa, „Spasitie naszy duszy” (2008) Kiryła Bielewicza, „Fotograf” (2009) Olgi Subbotiny oraz „Wierbnoje woskriesienje” (2009) Antona Siwiersa – ale od czasu do czasu pojawia się również w obrazach kinowych („Flesz.ka” Gieorgija Szengeliji oraz „Czas pik” Olega Fiesienki – oba sprzed trzech lat). Poza aktorstwem zajmuje się również śpiewaniem, nie stroni także od akrobatyki cyrkowej. Trafiła nawet do „Księgi rekordów Rosji”, w czasie ekspedycji na biegun północny występując z recitalem na czterdziestostopniowym mrozie.
Siergieja Niemczenkę, czyli nowego kochanka Iriny, zagrał trzydziestoośmioletni Jegor Pazienko, który – po ukończeniu szkoły teatralnej działającej przy MChaT – zadebiutował w rosyjsko-amerykańskiej komedii obyczajowej Gieorgija Danieliji „Orzeł i reszka” (1995). W filmie tym dostrzegli go producenci z Hollywood, czego efektem było zaproszenie do udziału w „Świętym” (1997) Phillipa Noyce’a oraz „Poza światem” (2000) Roberta Zemeckisa. Mimo to aktor nie odniósł znaczącego sukcesu ani za Oceanem, ani w ojczyźnie. Choć w Rosji grywa regularnie, to jednak w filmach, które trudno uznać za wybitne, jak na przykład w „Kamiennym łbie” Filipa Jankowskiego czy „Pułapce na zabójcę” Samweła Gasparowa (oba z 2008 roku). W najczarniejszy charakter „Człowieka, który wszystko wiedział”, to znaczy Nikołaja Szymkiewicza, wcielił się natomiast Maksim Suchanow (rocznik 1963) – absolwent szkoły imienia Szczukina, a na co dzień aktor teatru imienia Wachtangowa, gdzie zresztą poznał Mirzojewa. To był ich trzeci wspólny film, a obecnie pracują nad czwartym (tytułowa rola w „Borysie Godunowie”). Suchanow zadebiutował dwadzieścia cztery lata temu w melodramacie „Odinokij autobus pod dożdiem”, zrealizowanym przez – zmarłego 3 stycznia 2010 roku – mołdawskiego reżysera Wasilego Breskanu. Później współpracował między innymi z Walerijem Todorowskim („Strana głuchich”, 1998) oraz Andriejem Eszpajem (serial „Dzieci Arbatu”, 2004). W maju tego roku odbędzie się natomiast premiera drugiej części „Spalonych słońcem” Nikity Michałkowa, w której aktor wcielił się w postać Stalina, podobnie zresztą jak w adaptacji powieści Anatolija Rybakowa. Prowadzącego prywatną grę z przestępcami milicjanta Walentina Stefanowa zagrał Andriej Taszkow, syn aktorów Jekatieriny Sawinowej i Jewgienija Taszkowa. Po ukończeniu w 1978 roku szkoły imienia Szczukina przez osiem lat występował na deskach Centralnego Teatru Akademickiego Armii Radzieckiej; obecnie pracuje w moskiewskim Teatrze imienia Aleksandra Puszkina. Pierwszą rolę zaliczył, jako szesnastolatek, w filmie ojca „Dzieci Waniuszyna” (1973); wielką popularność przyniósł mu kryminał Władimira Fokina „Syszczik” (1979), w którym zagrał nieustraszonego milicjanta Żenię Kulika. Występuje po dziś dzień, choć wybijających się kreacji trudno się w jego dorobku doszukać.
Oglądając film, warto przyjrzeć się również postaci zdrajcy Surina, w którego wcielił się prawdziwy mistrz drugiego planu – Timofiej Tribuncew, urodzony w Kirowie w 1973 roku. Chociaż w filmach pojawia się zaledwie od dziewięciu lat, stworzył już kilkadziesiąt kreacji (w większości epizodycznych) w tak głośnych obrazach kinowych i serialach, jak „Kompania karna” (2004) i „Testament Lenina” (2007) Nikołaja Dostala, „Wyspa” (2006) Pawła Łungina, „Glamour” Andrieja Konczałowskiego, „Okrucieństwo” Mariny Lubakowej, „Podróż ze zwierzętami domowymi” Wiery Storożewej (wszystkie z 2007 roku), „Dzień w Juriewie” (2008) Kiryła Sieriebriennikowa, „Cud” Aleksandra Proszkina, „Isajew” Siergieja Ursuliaka oraz „Bracia Karamazow” i „Pelagia i biały buldog” Jurija Moroza (wszystkie z ubiegłego roku). Za ścieżkę dźwiękową do filmu odpowiedzialny jest, istniejący od 1999 roku, zespół Second Hand Band. Na co dzień gra on kolaż awangardy, trip-hopu i akustycznego rocka i takie też brzmienia możemy usłyszeć w „Człowieku, który wszystko wiedział”. Kapela współpracowała już zresztą z Władimirem Mirzojewem wcześniej, tworząc oprawę muzyczną do kilku jego przedstawień teatralnych i obrazu „Znaki liubwi” (2006). Rolę operatora wziął na siebie – pochodzący z Jałty, absolwent Wszechzwiązkowego Państwowego Instytutu Kinematografii (WGIK) – Siergiej Maczylski (rocznik 1961). Czytelnicy „Esensji” poznali go już przy okazji recenzji „Naszych” (2004) Dmitrija Mieschijewa oraz „Tego, który gasi światło” (2008) Andrieja Libensona.
Obraz Mirzojewa nie ustępuje w niczym – może poza gwiazdorską obsadą – wspomnianemu we wstępie „Fenomenowi” Turtletauba, a już na pewno przebija kompletnie wypranego z sensu i emocji „Next” (2007) Lee Tamahoriego, który to koszmarek bezczelnie reklamowany był jako adaptacja opowiadania Philipa K. Dicka. Podobnie w pokonanym polu „Człowiek, który wszystko wiedział” pozostawia inne rosyjskie dzieło z pogranicza thrillera i fantastyki, czyli nieszczęsne „Indygo” (2008) Romana Prygunowa. Jak widać, Rosjanie mimo wszystko potrafią – nawet wówczas, gdy są jedynie naśladowcami.
koniec
« 1 2
17 stycznia 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Ciemne chmury nad Anatewką
Sebastian Chosiński

5 V 2024

Łotewski reżyser, wykształcony w Stanach Zjednoczonych, w poprzedniej dekadzie nakręcił w Ukrainie film na podstawie powieści żydowskiego prozaika z początku XX wieku, przerobionej następnie w latach 90. na sztukę teatralną przez rosyjskiego Żyda. Tak w skrócie można opisać historię powstania historycznego komediodramatu Vladimira Lerta „Pokój wam!”, który nawiązuje do legendarnych „Dziejów Tewjego Mleczarza” Szolema Alejchema.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Ciemne chmury nad Anatewką
— Sebastian Chosiński

Ucz się (nieistniejących) języków!
— Sebastian Chosiński

Czy można mieć nadzieję w Piekle?
— Sebastian Chosiński

Wielkie bohaterstwo małych ludzi
— Sebastian Chosiński

Gdy rzeczywistość zastępuje fikcję
— Sebastian Chosiński

Dwie siostry i pamięć o matce
— Sebastian Chosiński

W poszukiwaniu straconego życia
— Sebastian Chosiński

Azerski „bękart wojny”
— Sebastian Chosiński

Za nieswoją ojczyznę
— Sebastian Chosiński

Od miłości do nienawiści
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

Bagno: Odc. 5. W pułapce
— Sebastian Chosiński

Bagno: Odc. 4. Zmartwychwstanie i śmierć
— Sebastian Chosiński

Bagno: Odc. 3. Ci, którzy żyją, i ci, co umarli
— Sebastian Chosiński

Bagno: Odc. 2. Klasztor z koszmarnego snu
— Sebastian Chosiński

Bagno: Odc. 1. Na życiowych zakrętach
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.