Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksiej Kozłow
‹Zakaz›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZakaz
Tytuł oryginalnyЗапрет
ReżyseriaAleksiej Kozłow
ZdjęciaWalerij Diegtiariew
Scenariusz
ObsadaAnna Mołczanowa, Natalia Tkaczenko, Giuliano Di Capua, Siergiej Jaceniuk, Walentina Panina, Gieorgij Taratorkin, Siergiej Żukowicz, Maria Roczewa, Irina Obriezkowa
MuzykaJurij Potiejenko
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania89 min
Gatunekmelodramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Uważaj, w kim się zakochujesz!
[Aleksiej Kozłow „Zakaz” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Po kilku latach przerwy reżyser Aleksiej Kozłow postanowił „Zakazem” powrócić do tematu drugiej wojny światowej. W przeciwieństwie jednak do swoich filmów z lat 2008-2009, tym razem zdecydował się na realizację melodramatu, którego główną osią uczynił wątek miłości Rosjanki do wroga. Miłości zakazanej, za którą po zakończeniu wojny można było ponieść bardzo surową karę.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Uważaj, w kim się zakochujesz!
[Aleksiej Kozłow „Zakaz” - recenzja]

Po kilku latach przerwy reżyser Aleksiej Kozłow postanowił „Zakazem” powrócić do tematu drugiej wojny światowej. W przeciwieństwie jednak do swoich filmów z lat 2008-2009, tym razem zdecydował się na realizację melodramatu, którego główną osią uczynił wątek miłości Rosjanki do wroga. Miłości zakazanej, za którą po zakończeniu wojny można było ponieść bardzo surową karę.

Aleksiej Kozłow
‹Zakaz›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZakaz
Tytuł oryginalnyЗапрет
ReżyseriaAleksiej Kozłow
ZdjęciaWalerij Diegtiariew
Scenariusz
ObsadaAnna Mołczanowa, Natalia Tkaczenko, Giuliano Di Capua, Siergiej Jaceniuk, Walentina Panina, Gieorgij Taratorkin, Siergiej Żukowicz, Maria Roczewa, Irina Obriezkowa
MuzykaJurij Potiejenko
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania89 min
Gatunekmelodramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Aleksiej Kozłow (rocznik 1959) to typowy reżyser „małego formatu”. Nie dlatego, że kręci filmy artystycznie kiepskie (choć prawdą pozostaje, że do tej pory nie stworzył żadnego arcydzieła), ale z tego powodu, iż wszystkie jego produkcje powstają z myślą o ekranie telewizyjnym. Czytelnicy „Esensji” poznali go już przed siedmioma laty, kiedy omawialiśmy zrealizowaną przez niego trylogię o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, w skład której weszły „Potyczka o lokalnym znaczeniu” (2008), „Uciekając przed wojną” (2008) oraz „Lejtnant Suworow” (2009). W ubiegłym roku natomiast przyjrzeliśmy się bliżej nakręconemu przez Kozłowa dramatowi sensacyjnemu „Ślad tygrysa” (2014), po zakończeniu pracy nad którym reżyser wziął się z miejsca za kręcenie „Zakazu”. Film oparł na własnym scenariuszu, był też jego współproducentem. Premiera miała miejsce w lipcu 2015 roku, a od niedawna obraz dostępny jest także na DVD.
Temat zakazanej miłości, choć niezbyt często eksplorowany w radzieckim i rosyjskim kinie wojennym, nie jest też jednak niczym nowym ani szczególnie zaskakującym. Podejmowali go już chociażby Michaił Segal w bardzo udanym, opartym na tekście białoruskiego pisarza Alesia (Alaksandra) Adamowicza, „Franzu + Polinie” (2006) oraz Wiera Głagoliewa w nieco – ale tylko nieco – słabszej „Jednej wojnie” (2009). Kozłow podążył ich tropem, dorzucając do tego jeszcze motyw zaczerpnięty – ciekawe na ile świadomie? – z „Wyspy” (2006) Pawła Łungina. W każdym razie wzorce obrał właściwe, a że im nie dorównał – cóż, nie każdy rodzi się Siergiejem Eisensteinem czy Andriejem Tarkowskim. Akcję „Zakazu” reżyser (i scenarzysta w jednym) umieścił w 1943 roku, a jego bohaterką uczynił mniej więcej trzydziestoletnią Lorę, córkę popa, ojca Andrieja.
Ich życie nie należało do najszczęśliwszych. Matka Lory opuściła rodzinę, kiedy dziewczynka miała zaledwie osiem lat. Jej ojciec nigdy się z tym nie pogodził; nie przestawszy kochać wiarołomnej kobiety, nie ożenił się ponownie. Obowiązki duszpasterskie musiał więc łączyć z wychowaniem i kształceniem córki; szczególny nacisk kładł zaś na naukę języka francuskiego. Lora, obserwując ojca, jego zmagania z niegasnącym uczuciem, wykształciła w sobie nabożną wręcz cześć wobec miłości; zrozumiała, że jest to uczucie, dla którego – jeśli tylko jest się pewnym drugiej osoby – można poświęcić wszystko, nawet życie. Po wybuchu wojny Andriej, obawiając się o córkę, postanowił wysłać ją do położonego nad brzegiem jeziora Ładoga żeńskiego monasteru, w którym przełożoną była od lat jego rodzona siostra, Anna. I właśnie w tym momencie rozpoczyna się, nie licząc retrospekcji, właściwa akcja „Zakazu”. Lora żyje jak inne mniszki, dni spędza na pracy i modlitwie, ale zdaje sobie sprawę, że nie pasuje do takiego życia.
Mimo wielu ograniczeń, codzienna egzystencja w monasterze jawi się jako sielanka. Przecież wcale nie tak daleko toczy się krwawa wojna; Niemcy oblegają Leningrad, w którym każdego dnia z głodu umierają setki, jeśli nie tysiące ludzi. Pewnego dnia dalekie echo tych zmagań dociera także do mniszek. Do osady docierają bowiem wojskowym kutrem włoscy żołnierze i osiedlają się w okolicy. Ich głównym zadaniem jest patrolowanie jeziora. Pracy nie mają za dużo, większość czasu spędzają więc na przyjemnościach, na przykład grając w piłkę nożną. Stęskniona za normalnym życiem Lora, wdaje się w romans z jednym z nich – pochodzącym z Ancony Giacomo. Za dnia spacerują po polach, nocami żołnierz odwiedza ją w klasztorze. Ale nic, co dobre, nie trwa wiecznie. Po kilku miesiącach nadchodzą wieści o klęskach Niemców i ich sojuszników na froncie wschodnim. Włoski oddział zostaje wycofany. W drodze kuter trafia na minę i tonie. Do monasteru dociera informacja, że wszyscy żołnierze zginęli, co oczywiście wywołuje rozpacz Lory.
Nie ma jednak na nią zbyt dużo czasu, ponieważ ucieczka Niemców i Włochów oznacza przybycie „swoich” – krasnoarmiejców. Kapitan NKWD Gieorgij chce wiedzieć, co wrogowie robili w tej okolicy, jakie były ich relacje z mniszkami. Siostra Anna, obawiając się, że prędzej czy później ktoś opowie „bezpieczniakowi” o bliskiej zażyłości Lory z Giacomem, nakazuje dziewczynie popłynąć na położoną na jeziorze wysepkę. Jest tam malutka cerkiew i drewniana szopa, w których można przeczekać najbardziej niespokojny czas. Do towarzystwa zostaje jej przydzielona siostra Pelagia. Jak się niebawem okazuje, wyprawa ta odmienia życie obu kobiet. Stawia je przed dylematami moralnymi, o których wcześniej nie śmiałyby nawet pomyśleć. Zmusza do wyborów między uczuciem do kochanka a powinnościami wobec ojczyzny. Obie, chcąc walczyć o lepszą i szczęśliwszą przyszłość, muszą przekroczyć nienaruszalne dla nich wcześniej granice. Lecz czy można się dziwić? Przecież trwa wojna. Wrogowie są jasno określeni, a panująca ideologia nie pozostawia miejsca na wątpliwości.
Kozłow miał naprawdę dobry pomysł. Zabrakło mu jednak talentu, aby jeszcze odpowiednio go rozegrać. Nie poradził sobie przede wszystkim z właściwym rozłożeniem akcentów. Zgrzytały głównie momenty, które z definicji powinny być najbardziej dramatyczne – opis relacji, do jakich dochodzi pomiędzy bohaterami na wyspie. W oderwanym od rzeczywistości świecie przestaje się już przecież liczyć, kto kim jest, którą stronę konfliktu reprezentuje i w jakim mówi języku. Problem w tym, że niełatwo odrzucić balast przeszłości, niełatwo zapomnieć, a jeszcze trudniej wybaczyć. Tymczasem przymusowi „mieszkańcy” wyspy zaczynają w pewnym momencie zachowywać się irracjonalnie, a reżyser traci nad nimi kontrolę. Jakby nie nadążał za kolejnymi zwrotami akcji. Te zaś nie kryją w sobie żadnego zaskoczenia. Mimo ewidentnych wpadek, jest jednak kilka elementów, za które „Zakaz” należy pochwalić. Głównie za odpowiednio podkreślające grozę sytuacji zdjęcia nieprzyjaznej przyrody (za co odpowiada etatowy operator Kozłowa, Walerij Diegtiariew) oraz za klimatyczną muzykę, która wyszła spod ręki niezwykle doświadczonego Jurija Potiejenki („Szpieg”, „Batalion”, „Rajskie Ogrody”).
W roli Lory reżyser obsadził niewidzianą na ekranie od dekady Annę Mołczanową, absolwentkę Państwowej Sankt-Petersburskiej Akademii Sztuk Teatralnych, która karierę rozpoczęła w pierwszej połowie lat 90. ubiegłego wieku, grając w wielu filmach i serialach telewizyjnych. W Pelagię wcieliła się natomiast Natalia Tkaczenko („Śpiączka”, „Rozwód na własne życzenie”), w enkawudzistę Gieorgija – Siergiej Jaceniuk („Ja nie wracam”, „Ślad tygrysa”), a w Giacoma – prawdziwy Włoch, od dwudziestu lat związany już jednak zawodowo z Rosją i Petersburgiem, Giuliano Di Capua („Gracze”). Warto wspomnieć jeszcze o grającym ojca Andrieja siedemdziesięcioletnim Gieorgiju Taratorkinie, który do historii kina radzieckiego przeszedł kreacją studenta Rodiona Raskolnikowa w ekranizacji „Zbrodni i kary” (1969) Lwa Kulidżanowa. Kameralna scena z jego udziałem, w której nad brzegiem jeziora toczy on religijno-obyczajową dysputę ze swoją siostrą, należy do najlepszych i najbardziej przejmujących w całym filmie.
koniec
6 marca 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.