Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 7 grudnia 2023

Niekoniecznie jasno pisane: „Incal” w wersji light
Alejandro Jodorowsky i Jean Giraud (czyli Moebius, bo z Jororowskym współpracowało to właśnie twórcze alter ego Girauda) stworzyli swego czasu „Incala”, jeden z najsłynniejszych komiksów w historii medium. O dziwo, sukces ten nie przyczynił się wcale do ich częstej współpracy w przyszłości. Trzyczęściowa opowieść „Szalona z Sacré-Coeur” jest drugim owocem ich kooperacji – jednym z najlepszych, przy jakich zarówno Chilijczyk, jak i Francuz pracowali.
Niedzielny krytyk komiksów: Z których Jolskych?
Tak jak w odniesieniu do „Tytusa, Romka i A’Tomka” moim swoistym pożegnaniem była księga XVI, nieoficjalnie zwana „Tytus dziennikarzem”, tak w przypadku cyklu „Jonka, Jonek i Kleks” taka rola przypadła właśnie opowieści „Pióro contra flamaster”.
Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej SF? (19)
Niemieckojęzyczna fantastyka powstaje nie tylko w Niemczech – tym razem przedstawię znakomicie przyjęte dzieło autorki austriackiej. Drugim wydawnictwem będzie powieść kryminalna o Berlinie szalonych lat dwudziestych.
Między literacką fikcją a faktami
Tom „Języki prawdy” zawiera wybór esejów i tekstów okolicznościowych Salmana Rushdiego z ostatnich dwudziestu lat. Nie ma wątpliwości: lektura to uczta intelektualna, spotykamy się tutaj z mistrzem.
Fundacja: Sez. 2. odc. 3. Nowa budowla na gruzach prozy Asimova
Od początku drugiego sezonu można było wzrost znaczenia Hariego Seldona, a finał tego odcinka zdaje się wskazywać na to, że scenarzyści postanowili wycisnąć z tej postaci, ile się tylko da. Można mieć nawet nadzieję, że będzie to korzystne dla serialu – oczywiście jeśli zapomnimy o literackim pierwowzorze.

Muzyka

Magazyn CCXXXI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

Exploitation Suite
Roger Lin
Metamorphosis
Cykada
Momentum
Agitation Free
Spectral Entanglements
Sven Dam Meinild, Jacob Anderskov, Kasper Tom Christensen
Here Now
Søren Bebe Trio
Live at Périscope
Cortex
Łukasz Borowicz
Łukasz Borowicz
Parrhesiastes
John Zorn, Chaos Magick

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Martin Kratochvíl, Jazz Q
‹Live Plzeň 1980›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live Plzeň 1980
Wykonawca / Kompozytor	Martin Kratochvíl, Jazz Q
Data wydania	15 września 2023
Wydawca	GAD Records
Nośnik	CD
Czas trwania	35:06
Gatunek	jazz, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Martin Kratochvíl, František Francl, Vladimír Padrůněk, Pavel Trnavský

Utwory
CD1
1) Pralesní píseň	08:10
2) Pečeť	06:49
3) Trhanec	05:45
4) Madona	09:36
5) Až se ucho utrhne	04:46

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Non omnis moriar: W cieniu historycznego browaru

Sebastian Chosiński

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj archiwalny koncert legendy czeskiego jazz-rocka Martina Kratochvíla i jego formacji Jazz Q (Praha).

Sebastian Chosiński

Non omnis moriar: W cieniu historycznego browaru

Martin Kratochvíl, Jazz Q
‹Live Plzeň 1980›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live Plzeň 1980
Wykonawca / Kompozytor	Martin Kratochvíl, Jazz Q
Data wydania	15 września 2023
Wydawca	GAD Records
Nośnik	CD
Czas trwania	35:06
Gatunek	jazz, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Martin Kratochvíl, František Francl, Vladimír Padrůněk, Pavel Trnavský

Utwory
CD1
1) Pralesní píseň	08:10
2) Pečeť	06:49
3) Trhanec	05:45
4) Madona	09:36
5) Až se ucho utrhne	04:46

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

O ileż uboższa byłaby oficjalna dyskografia prowadzonej przez klawiszowca Martina Kratochvíla czeskiej formacji jazzrockowej Jazz Q (na początku kariery jeszcze z trzecim członem „Praha” bądź – w wersji eksportowej – „Prague”), gdyby nie polska wytwórnia GAD Records. To dzięki niej ujrzały światło dzienne doskonałe archiwalne koncerty grupy z lat 70. ubiegłego wieku „Pori Jazz 72” (2020) oraz „Živí se diví: Live in Bratislava 1975” (2013). Teraz z kolei ukazał się jeden z występów zamykających tamtą prawdziwie szaloną dla praskiej grupy dekadę – „Live Plzeň 1980”. Swoją drogą ciekawe ile jeszcze takich skarbów skrywa przepastne archiwum Kratochvíla, który – co najistotniejsze – chętnie dzieli się swoimi odkryciami z fanami. Wpływ na to ma zapewne również fakt, iż Jazz Q funkcjonuje do dzisiaj, co oznacza, że lider jest żywo zainteresowany tym, aby regularnie wysyłać do swoich wielbicieli komunikat: jesteśmy, żyjemy, niczego nie będziemy Wam żałować.

Pilzno to piękne, urokliwie położone miasto w zachodniej części Czech. Biorąc pod uwagę, że to właśnie tam od połowy XIX wieku produkuje się znane w całej Europie piwo Pilsner Urquell, wizyta tam musiała być bardzo przyjemna. Kiedy dokładnie miała miejsce (w kontekście miesiąca i dnia) – tego jednak akurat nie wiemy. Byłaby to zapewne informacja bardzo ważna dla biografów grupy, ale dla fanów, którzy dostają do ręki nagrania – już niekoniecznie. Liczy się przecież przede wszystkim muzyka. Jedną z najbardziej stałych rzeczy w historii Jazz Q były zmiany składu, aczkolwiek zdarzało się nierzadko, że wymieniając współpracowników, Martin Kratochvíl sięgał po takich, z którymi grywał już wcześniej. Tak też stało się w 1978 roku, kilka miesięcy po nagraniu nieco rozczarowującego longplaya „Zvěsti” (ukazał się dopiero w 1979 roku). Lider pożegnał się wówczas z gitarzystą Lubošem Andrštem, basistą Přemyslem Fauknerem oraz perkusistą Jiřím Helešicem, których zastąpili – odpowiednio – František Francl, Vladimir Padrůnĕk oraz Pavel Trnavský.

Dwaj pierwsi zdążyli już zresztą odegrać bardzo istotną rolę w dziejach Jazz Q. Vladimira Padrůnka można chociażby usłyszeć na studyjnych płytach „Pozorovatelna” (1973) i „Symbiosis” (1974); on też wybrał się z grupą w 1972 roku na festiwal w fińskim Pori. František Francl natomiast po raz pierwszy dołączył do Kratochvíla przy okazji pracy nad „Symbiosis”, następnie wziął udział w rejestracji albumu „Elegie” (1977), a po drodze „zahaczył” jeszcze o koncert w słowackiej Bratysławie. Jedynym, który wcześniej nie odbył stażu w Jazz Q był Pavel Trnavský. Miał on jednak za to w swoim curriculum vitae występy w takich formacjach, jak Expanze i Bohemia (vide „Zrnko písku” z 1978 roku). Zwłaszcza ten drugi epizod w jego karierze był na tyle wystarczającą rekomendacją, by powitać go z otwartymi ramionami.

W tym składzie grupa zarejestrowała w marcu 1979 nowy longplay studyjny zatytułowany „Hodokvas”. W sprzedaży ukazał się on jednak dopiero rok później, dlatego też większość promującej go trasy przypadła właśnie na ten moment. Nie dam sobie oczywiście nic uciąć ani odrąbać, ale biorąc pod uwagę długość „Live Plzeň 1980” (zaledwie trzydzieści pięć minut), należy wątpić, czy jest to zapis całego występu. Chyba że odbywał się on w ramach większej całości, której Jazz Q był tylko jednym z punktów programu. Z opisu płyty takie szczegóły nie wynikają. Po ponad czterdziestu latach od wydarzenia Kratochvíl mógł takich drobiazgów już nie pamiętać. Na repertuar płyty składa się pięć kompozycji; cztery znane są z różnych wydawnictw zespołu, ale jedna, zamykająca krążek, to prawdziwy rarytas – chodzi o „Až se ucho utrhne” autorstwa perkusisty Pavela Trnavskiego. Aczkolwiek inna jej rejestracja, z koncertu zagranego w czeskiej telewizji w 1979 roku, pojawiła się już na bonusowym krążku dodanym do GAD-owskiej reedycji „Hodokvas” sprzed roku.

Na pierwsze uderzenie kwartet wybrał utwór „Pralesní píseň” z promowanego właśnie w tym czasie longplaya. Zaczyna się od syntezatorowej introdukcji, w którą wplecione są odgłosy mew; dopiero po ponad minucie rozbrzmiewają dźwięki gitary i intensywna sekcja rytmiczna; jednocześnie też lider grupy sięga po fortepian elektryczny, którego przenikliwe dźwięki świetnie korespondują z niepokojącymi „plamami” syntezatora. Kratochvíl-kompozytor znany jest jednak z tego, że w obrębie jednego numeru lubi zmieniać tempa i nastroje. Nie inaczej dzieje się w tym przypadku; w dalszej części bowiem utwór nabiera dużo bardziej optymistycznego charakteru, a klawisze – oczywiście w znaczeniu symbolicznym – zaczynają mienić się różnymi kolorami. Im jednak bliżej końca, tym robi się refleksyjniej, w finale natomiast Martin wraca do punktu wyjścia, a jego przekaz podkreśla jeszcze wybijający się bas Padrůnka.

„Pečeť” to jedna z tych kompozycji, które w epoce nie doczekały się wydania na żadnym krążku studyjnym Jazz Q. Zyskała natomiast sporą popularność dzięki temu, że pojawiła się na koncertowej EP-ce z cyklu „Mini Jazz Klub” (1979). Co ciekawe, w studiu Kratochvíl zarejestrował ją dopiero niedawno, przy okazji pracy nad najnowszym, tegorocznym albumem praskiej formacji – „Rituál”. W Pilznie zagrano ją po bożemu: mamy więc długi nastrojowy wstęp z powłóczystymi klawiszami i równie klimatyczną solówkę gitary, dzięki której kwartet robi zwrot ze świata jazzu w stronę rocka, by w zakończeniu powrócić do charakterystycznego stonowanego lejtmotywu zagranego przez Martina na syntezatorach. Trzeci w kolejności „Trhanec” to z kolei utwór, który trafi dopiero na następną płytę Jazz Q – nagrany w 1981, ale wydany dopiero trzy lata później „Hvězdoň” (jak widać, nie tylko polscy rockmani borykali się z takimi problemami). Wszystko dzieje się tu niejako na dwóch planach: podkład rytmiczny i gitara to czystej krwi fusion, za to partie klawiszy charakteryzują się mocno popową lekkością i skocznością. Nie będę ukrywał, że to akurat najmniej przeze mnie lubiane oblicze grupy, ale z drugiej strony przyznam uczciwie, że longplay „Hvězdoň” okazał się ostatecznie jasnym punktem w dyskografii Jazz Q.

„Madona” to kolejna kompozycja zaczerpnięta z „Hodokvas”, najdłuższa (prawie dziesięciominutowa) spośród zamieszczonych na „Live Plzeň 1980”. Nic więc dziwnego, że sporo w niej się dzieje. Początek jest, głównie za sprawą zgodnie sobie dywagujących gitary i piana Fendera, niemal hipnotyczny; dopiero po kilku minutach kwartet podkręca tempo, przy okazji Martin „kłuje” uszy słuchaczy przenikliwymi akordami fortepianu elektrycznego, a František podostrza dźwięki gitary. W dalszej części regularnie się to zmienia: po kolejnym wyciszeniu następuje ciężki fragment bluesowy, a następnie wszystko powraca do jazzrockowego otwarcia. W „Až se ucho utrhne” nieco więcej ma do powiedzenia Trnavský, czyli twórca tego utworu. Perkusja otwiera ten numer i wybija się na krótką solówkę w części przedfinałowej (gdyby Pavel miał w Jazz Q taką pozycję, jaką miał Jerzy Piotrowski w SBB, doczekalibyśmy się zapewne znacznie bardziej rozbudowanej ekspozycji bębniarza), pomiędzy jest natomiast dużo klasycznego fusion i nieco funky, są też, co zrozumiałe, popisy solistów. Dla wielbicieli praskiej formacji „Live Plzeň 1980” to lektura obowiązkowa, pozostałym mogą wystarczyć koncertowe dodatki do reedycji „Hodokvas”.

16 września 2023

Skład:
Martin Kratochvíl – syntezatory, fortepian elektryczny (piano Fendera), muzyka (1-4)
František Francl – gitara elektryczna
Vladimir Padrůnĕk – gitara basowa
Pavel Trnavský – perkusja, muzyka (5)

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Prezenty świąteczne 2023: Muzyka z wora Mikołaja
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

6 XII 2023

Wiadomo, płyty CD kupują już tylko sentymentalni bumerzy, niemniej powiedzcie mi szczerze, czy dla prawdziwego fana jest coś przyjemniejszego, niż elegancko wydane wznowienie ulubionej płyty?

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Od undergroundowego goryla do superbohaterów. Zagmatwane losy Missus Beastly
Sebastian Chosiński

4 XII 2023

Dzieje Missus Beastly można podzielić na trzy części, zgodnie ze strukturą idealnego wypracowania szkolnego. „Wstęp” to pierwsze lata działalności grupy, gdy więcej w jej muzyce było bluesa niż fusion. W „rozwinięciu” powinny pojawić się wydarzenia z lat 1973-1978, kiedy to zespół ugruntował swój jazzrockowy styl. Obejmujące przełom lat 70. i 80. XX wieku „zakończenie” to czas, gdy formacja przeobraziła się w Dr. Aftershave.

więcej »