Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 17 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Paweł Parchomienko
‹Gagarin›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGagarin
Tytuł oryginalnyГагарин. Первый в космосе
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery30 maja 2014
ReżyseriaPaweł Parchomienko
ZdjęciaAnton Antonow, Wadim Jusow
Scenariusz
ObsadaJarosław Żałnin, Olga Iwanowa, Michaił Filippow, Władimir Stiekłow, Wadim Miczman, Daniił Worobjow, Nadieżda Markina, Wiktor Proskurin, Anatolij Otradnow
MuzykaGeorge Kallis
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania108 min
WWW
Gatunekbiograficzny, dramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Co nam w kinie gra: Gagarin
[Paweł Parchomienko „Gagarin” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

Co nam w kinie gra: Gagarin
[Paweł Parchomienko „Gagarin” - recenzja]

Od strony artystycznej „Pierwszy w kosmosie” broni się jednak średnio. Scenarzyści – zapewne po to, aby nie drażnić rodziny Gagarina – pominęli wszystkie związane z tą postacią kontrowersje. W efekcie Jurij Aleksiejewicz stał się bohaterem kompletnie bez wyrazu; równie dobrze można by go zastąpić Myszką Miki bądź Kaczorem Donaldem i obraz nic by na tym nie stracił. Film nie niesie ze sobą – poza wspomnianym już zakończeniem – praktycznie żadnych emocji; smakuje jak letnie piwo, niby zaspokaja pragnienie, ale przyjemności nie daje w ogóle. W dużej mierze zawiniła konstrukcja fabuły. Gdyby Parchomienko, Kapaniec i Dmitrijew zdecydowali się pokazać wcześniejsze losy Gagarina po bożemu, chronologicznie, od dzieciństwa na wsi po sam lot – być może dałoby się jeszcze coś z tej historii wycisnąć. A tak wciśnięte pomiędzy wydarzenia jednego tylko dnia retrospekcje przypominają jedynie wysypane z rękawa anegdoty. Może i wysypane sensownie, ale pozostające tylko anegdotami. Rolę tytułową reżyser powierzył, urodzonemu w uralskim Niżnym Tagile, dwudziestosiedmioletniemu w chwili premiery filmu Jarosławowi Żałninowi, który wcześniej zaliczył niewielkie epizody w „Elenie” (2011) Andrieja Zwiagincewa i „Metrze” (2012) Antona Miegierdiczowa. W jego dublera – i zarazem drugiego radzieckiego kosmonautę, który odbył lot pozaziemski – Giermana Titowa wcielił się rówieśnik Żałnina, Wadim Miczman (rodem z Kujbyszewa). Od dziecka występował on w zespołach folklorystycznych, a po ukończeniu moskiewskiego Instytutu Sztuki Współczesnej (na wydziale śpiewu estradowo-jazzowego) wyspecjalizował się w musicalach. Wcześniej zagrał tylko w jednym filmie – komedii muzycznej Igora Korobiejnikowa „ Step by Step” (2010).
Konstruktor rakiet Siergiej Korolow ma twarz doświadczonego Michaiła Filippowa („Purpurowy śnieg”, „Szpieg”), a rodzice Jurija – Nadieżdy Markinej („Dobrzy ludzie”, „We mgle”) i Wiktora Proskurina („Dworzec Białoruski”, „Gorzki romans”, „Morderczy Afganistan). Filmowa żona Gagarina, czyli Białorusinka Olga Iwanowa, znana jest bardziej w swojej ojczyźnie jako didżejka radiowa, choć może się też pochwalić epizodem w „Bikiniarzach”. Generała Nikołaja Kamanina zagrał Władimir Stiekłow („Pokażę ci Moskwę”, „Jelcyn. Trzy dni sierpnia”), doktor Adilę Kotowską – Inga Obołdina-Striełkowa („Wszyscy umrą, lecz nie ja”, „Dyrygent”), natomiast sekretarza generalnego KPZR Chruszczowa – etatowy odtwórca tej postaci Władimir Czuprikow („Gop-stop”), który obdarzył Nikitę Siergiejewicza swoją aparycją już po raz czwarty.
Autorem ścieżki dźwiękowej do „Pierwszego w kosmosie” nie jest, o dziwo, Rosjanin, ale… Cypryjczyk – George Kallis (rocznik 1974), który fachu uczył się w Stanach Zjednoczonych (Berklee College of Music w Bostonie) oraz w Wielkiej Brytanii (The Royal College of Music w Londynie). Zaczynał jako kompozytor muzyki do filmów dokumentalnych i krótkometrażówek; z biegiem czasu upomniało się o niego Hollywood, choć jak do tej pory wielkiej kariery za Oceanem nie zrobił. W swoim curriculum vitae ma między innymi takie pozycje, jak „Joy Division” (2006) i „Screwed” (2011) Rega Travissa, „Nieśmiertelny: Źródło” (2007) Bretta Leonarda oraz „Dry Run” (2010) Arama Boyraziana. Za kamerą w roli operatora stanął natomiast czterdziestotrzyletni dzisiaj Anton Antonow, absolwent Wszechrosyjskiego Państwowego Instytutu Kinematografii (WGIK) z rocznika 1995. Praktycznie od początku swojej kariery artystycznej wierny jest jednemu reżyserowi – Jegorowi Konczałowskiemu („Antykiller”, 2002; „Antykiller 2”, 2003; „Ucieczka”, 2005; „Powrót do A”, 2011), ale zdarzyło mu się współpracować także z Antonem Miegierdiczowem („Walka z cieniem 2: Rewanż”, 2007; „Ciemny świat”, 2010) oraz Maksimem Pieżemskim („Miłostki-zagwozdki 2”, 2009); czytelnicy „Esensji” znają go natomiast z dramatu sensacyjnego „Pułapka na zabójcę” (2008) Samweła Gasparowa. Co ciekawe, Paweł Parchomienko wykorzystał w swoim filmie również zdjęcia legendarnego operatora radzieckiego Wadima Jusowa (choć informacja o tym w napisach początkowych się nie znalazła), który do historii przeszedł jako mocna podpora talentu Andrieja Tarkowskiego (vide „Dziecko wojny”, „Andriej Rublow”, „Solaris”).
koniec
« 1 2
31 maja 2014

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Co nam w kinie gra: Monster
Kamil Witek

17 V 2024

„Czy przeszczepiając człowiekowi mózg świni, będzie on jeszcze człowiekiem czy już świnią?” – zdanie wypowiedziane przez jednego z nastoletnich bohaterów „Monstera” spokojnie mogłoby posłużyć za oś scenariusza w filmie Davida Cronenberga.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Co tam dolary, gdy można zarabiać ruble!
Sebastian Chosiński

15 V 2024

Przyznaję, że filmowymi ekranizacjami powieści Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” zająłem się nie „po bożemu”, bo od końca. Najpierw przedstawiłem pięcioodcinkowy miniserial z 1978 roku, a dopiero teraz zabieram się za nakręconą dwie dekady wcześniej dwuczęściową kinową epopeję autorstwa Rafaiła Perelsztejna.

więcej »

Fallout: Odc. 8. Optymizm też bywa zabójczy
Marcin Mroziuk

13 V 2024

Z zainteresowaniem obserwujemy, jak rodzeństwo MacLeanów niezależnie od siebie poznaje prawdę o Krypcie 31. A choć obecna sytuacja Lucy i Norma wygląda zupełnie inaczej, to każde z nich staje przed trudną decyzją. Kolejnych cennych wyjaśnień dotyczących działalności Vault-Tec dostarczają zaś widzom wspomnienia Coopera Howarda.

więcej »

Polecamy

Nurkujący kopytny

Z filmu wyjęte:

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

East Side Story: Ojczyzna, honor, Gagarin
— Sebastian Chosiński

Z tego cyklu

Monster
— Kamil Witek

Perfect Days
— Kamil Witek

Czasem myślę o umieraniu
— Kamil Witek

Poprzednie życie
— Kamil Witek

Ślepowidzenie
— Sebastian Chosiński

Umrika
— Sebastian Chosiński

„Tajemnice Bridgend” i „Czarodziejska góra”
— Sebastian Chosiński, Konrad Wągrowski

Jesteśmy waszymi przyjaciółmi
— Sebastian Chosiński

Slow West
— Sebastian Chosiński

Imigranci
— Marta Bałaga, Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.