Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 8 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Maksim Swiesznikow
‹Nieprawdziwy futbol›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieprawdziwy futbol
Tytuł oryginalnyНефутбол
ReżyseriaMaksim Swiesznikow
ZdjęciaKirył Biegiszew
Scenariusz
ObsadaLiubow Aksionowa, Jegor Korieszkow, Julia Topolnicka, Alina Aleksiejewa, Aleksandra Kuzienkina, Zarina Muchitdinowa, Polina Aug, Walentina Liapina, Roman Madianow, Dmitrij Miller, Artiom Fiedotow, Michaił Kremer, Siergiej Murawjow, Filip Gorensztejn
MuzykaDmitrij Jemieljanow, Jurij Abbakumow, Dmitrij Łanskoj
Rok produkcji2021
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania91 min
Gatunekkomedia, melodramat, sportowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Miłosne uniesienia na piłkarskiej murawie
[Maksim Swiesznikow „Nieprawdziwy futbol” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To nie przypadek, że żeńska piłka nożna zdobywa coraz więcej zwolenników i kibiców. Futbolistki stają się w swoich krajach prawdziwymi gwiazdami. A jednak wciąż w opinii wielu mężczyzn jest to – jak w tytule najnowszego filmu Maksima Swiesznikowa – „Nieprawdziwy futbol”. Jakżeż oni się mylą!

Sebastian Chosiński

East Side Story: Miłosne uniesienia na piłkarskiej murawie
[Maksim Swiesznikow „Nieprawdziwy futbol” - recenzja]

To nie przypadek, że żeńska piłka nożna zdobywa coraz więcej zwolenników i kibiców. Futbolistki stają się w swoich krajach prawdziwymi gwiazdami. A jednak wciąż w opinii wielu mężczyzn jest to – jak w tytule najnowszego filmu Maksima Swiesznikowa – „Nieprawdziwy futbol”. Jakżeż oni się mylą!

Maksim Swiesznikow
‹Nieprawdziwy futbol›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieprawdziwy futbol
Tytuł oryginalnyНефутбол
ReżyseriaMaksim Swiesznikow
ZdjęciaKirył Biegiszew
Scenariusz
ObsadaLiubow Aksionowa, Jegor Korieszkow, Julia Topolnicka, Alina Aleksiejewa, Aleksandra Kuzienkina, Zarina Muchitdinowa, Polina Aug, Walentina Liapina, Roman Madianow, Dmitrij Miller, Artiom Fiedotow, Michaił Kremer, Siergiej Murawjow, Filip Gorensztejn
MuzykaDmitrij Jemieljanow, Jurij Abbakumow, Dmitrij Łanskoj
Rok produkcji2021
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania91 min
Gatunekkomedia, melodramat, sportowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Futbol kobiecy ewoluuje. Od lat rośnie też jego poziom. Coraz większą popularność zdobywają nie tylko ligi krajowe, ale także europejskie puchary i przede wszystkim mistrzostwa Europy i świata. Piłkarki zarówno swoim zaangażowaniem na boisku czy umiejętnościami technicznymi nie ustępują pola mężczyznom, choć w jednym na pewno im nie dorównają – w sile fizycznej. Ale to samo dotyczy również kobiecej siatkówki, koszykówki i piłki ręcznej, które od lat mają ustaloną markę. Piłka nożna jednak przez dziesięciolecia uchodziła za domenę mężczyzn. Na szczęście monopol ten został przełamany. O tym między innymi jest właśnie nowy film urodzonego w ukraińskim Dniepropietrowsku (w 1985 roku) Rosjanina Maksima Swiesznikowa, który karierę w kinematografii zaczynał kilkanaście lat temu jako scenarzysta i reżyser obrazów animowanych.
Jego fabularnym pełnometrażowym debiutem była komedia „Choinki odrapane” (2014), która powstała jako rozwinięcie jednej z nowel umieszczonych w popularnym w Rosji cyklu filmów świątecznych. Dwa lata później Swiesznikow nakręcił młodzieżowy „Zhakować blogera”, a następnie kilka seriali: dwa sezony „257 powodów do życia” (2020), melodramatycznego „Fiłatowa” (2020) oraz dwa sezony zahaczającego o thriller dramatu obyczajowego „Surogatka” (2020-2021). Jakby tego było mało, reżyser znalazł też po drodze czas na kolejne kinowe dzieło – będący mieszanką komedii romantycznej i dramatu sportowego „Nieprawdziwy futbol”. Pomysł wyszedł od specjalizującego się w filmach o tematyce sportowej scenarzysty i reżysera Eduarda Bordukowa („Boisko”, 2015; „W punkt” ewentualnie „Na krawędzi”, 2020); potem rozwinęli go jeszcze bracia Swiesznikowowie, czyli Maksim i będący jego stałym współpracownikiem Wadim.
Dasza Biełych fascynowała się piłką nożną od najmłodszych lat, co było zasługą jej starszego brata Dimy, który po lekcjach niemal bez przerwy grał w nogę z kolegami na osiedlowym boisku. Dziewięcioletnia dziewczynka też przebierała się wówczas w sportowy strój, zakładała korki i prosiła o pozwolenie dołączenia do chłopców. Dzięki wstawiennictwu brata okazało się to w końcu możliwe. Prawie dwadzieścia lat później Daria wciąż jest piłkarką, gra w lidze amatorskiej w zespole Metalurg, którego nazwa bierze się stąd, że drużyna istnieje przy miejscowej fabryce. Niestety, zakład przeżywa potężne perturbacje finansowe; od kierowania nim zostaje odsunięty uwielbiany przez zawodniczki, będący ich wiernym kibicem, ale i trenerem, wiekowy już Pałycz, który w wyniku zawału serca ląduje w szpitalu. Jego następca stawia sobie za cel wprowadzenie oszczędności i postawienie fabryki finansowo na nogi. Jedną z prowadzących do tego dróg ma być natychmiastowe rozwiązanie żeńskiej drużyny futbolowej.
Dasza jest jej kapitanem, więc czuje się zobowiązana powalczyć o przetrwanie zespołu, zwłaszcza że do końca sezonu pozostało już tylko kilka spotkań i Metalurg wciąż zachowuje szanse na awans do ligi zawodowej. Naciskając na nowego dyrektora, udaje jej się uzyskać jego zapewnienie, że mogą dograć ligę do końca. W ostatnich meczach ma je trenować Wadim Panow, niegdyś zdolny piłkarz, który wyjechał nawet z rodzinnego miasta do Moskwy, gdzie jednak jego kariera nie rozwinęła się w sposób, jakiego oczekiwano. Powinęła mu się noga, więc wrócił na prowincję. Prowadzenie drużyny futbolistek nie jest spełnieniem jego marzeń sportowych, ale w końcu coś trzeba robić, za coś żyć. Gorzej, że słysząc o końcu zespołu, zawodniczki z dnia na dzień rezygnują z gry. Metalurgowi grozi, że nawet nie dogra sezonu do końcu. Wtedy Dasza wpada na pomysł, by poprosić o pomoc swoje koleżanki sprzed lat, z którymi grała na podwórku. Tyle że każda z nich ma już swoje własne życie: jedna jest sprzątaczką na basenie, druga ekspedientką w sklepie spożywczym, a jeszcze inna gospodynią domową wychowującą dzieci. Jak z nimi walczyć o awans.
Wadim też nie widzi na to żadnych szans, ale mimo wszystko ujmuje go determinacja Daszy. Wtedy postanawia przedstawić jej nastoletnią piłkarkę, która może okazać się ratunkiem dla drużyny Metalurga. Problem w tym, że ta wielce utalentowana napastniczka woli trenować indywidualnie, nie marzy o karierze ligowej i na dodatek nie chce mieć nic wspólnego z Panowem. Jest bowiem jego córką, którą Wadim porzucił (również jej matkę), gdy była jeszcze dzieckiem. Jak więc widać, w „Nieprawdziwym futbolu” jest to wszystko, co wydaje się niezbędne do zbudowania fabuły zarówno komedii romantycznej (przystojny, ale daleki od sukcesów trener po przejściach vs. śliczna i uparta sportsmenka, która ma już zresztą narzeczonego), jak i dramatu sportowego (podstawowy cel, jaki stawia sobie Dasza: awans do ligi zawodowej i przekonanie dyrektora fabryki, że warto utrzymać drużynę przy życiu).
W jednym i drugim przypadku uszyte jest to ze schematów wielokrotnie pojawiających się w kinie, więc o żadnym zaskoczeniu nie może być mowy. Finał opowieści też nikogo nie wprawi w zdumienie, aczkolwiek jego wychowawcze przesłanie – że należy twardo walczyć do ostatniego gwizdka – może wzbudzić w widzu odrobinę wzruszenia. W głównych rolach „miłosnych” producenci obsadzili trzydziestoletnią, choć absolutnie na tyle nie wygląda, Liubow Aksionową („Koma”, „Major Grzmot: Doktor Plaga”) oraz znanego z wielu komedii romantycznych Jegora Korieszkowa („Bracia Cz.”). W Pałycza wcielił się Roman Madianow („Francuz”, „Kadeci z Podolska”), w Katię, córkę Wadima – Walentina Liapina („Tajemnica ciemnego pokoju”, „Los dywersanta”), natomiast inną z piłkarek, Julię, zagrała obdarzona charakterystyczną urodą Polina Aug („Dziewczyna z kosą”, „Dziennik blokady”). Za zdjęcia odpowiadał początkujący operator Kirył Biegiszew, a w pełnej piosenek ścieżce dźwiękowej znalazło się miejsce między innymi dla zespołu Kino i jego utworu „Место для шага вперёд” (z longplaya „Звезда по имени Солнце”, 1989).
koniec
31 października 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Bawełna czeka na wodę
Sebastian Chosiński

8 V 2024

Im bardziej budowa Kanału Wachszskiego zbliża się ku szczęśliwemu zakończeniu, tym mocniej zaniepokojony jest tym faktem wysłany przez kapitalistów do Tadżykistanu szpieg. W ostatnim odcinku miniserialu Bensiona Kimiagarowa „Człowiek zmienia skórę” nie ma on już wyboru i musi pójść na całość. Nawet za cenę ewentualnej dekonspiracji. Wtedy pozostaje mu jeszcze ewentualnie ucieczka do sąsiedniego Afganistanu.

więcej »

Fallout: Odc. 6. Krypta krypcie nierówna
Marcin Mroziuk

6 V 2024

Chociaż Lucy i Maximus spotykają się z przyjaznym przyjęciem w Krypcie 4, to panujące tam zwyczaje mogą napawać niepokojem zarówno parę przybyszów, jak i widzów. Obawy te są jeszcze wzmacniane przez retrospekcje ukazujące działania podejmowane przez Vault-Tec przed wybuchem wojny i rodzące się w tym okresie wątpliwości Coopera Howarda.

więcej »

East Side Story: Ciemne chmury nad Anatewką
Sebastian Chosiński

5 V 2024

Łotewski reżyser, wykształcony w Stanach Zjednoczonych, w poprzedniej dekadzie nakręcił w Ukrainie film na podstawie powieści żydowskiego prozaika z początku XX wieku, przerobionej następnie w latach 90. na sztukę teatralną przez rosyjskiego Żyda. Tak w skrócie można opisać historię powstania historycznego komediodramatu Vladimira Lerta „Pokój wam!”, który nawiązuje do legendarnych „Dziejów Tewjego Mleczarza” Szolema Alejchema.

więcej »

Polecamy

Latająca rybka

Z filmu wyjęte:

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.