Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Impuls, Ch.A.S.A., Jazz Q, Jazzrocková Dílna
‹Jazzrocková Dílna›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJazzrocková Dílna
Wykonawca / KompozytorImpuls, Ch.A.S.A., Jazz Q, Jazzrocková Dílna
Data wydania1975
NośnikWinyl
Czas trwania42:20
Gatunekjazz, rock, soul
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Pavel Kostiuk, Zdenĕk Fišer, Michal Gera, Alexander Čihař, Jaromír Helešic, Mirka Křivánková, Pavel Chmelař, Jiří Adam, Ivo Albrecht, Ivan Hávliček, Antonín Stříž, Martin Kratochvíl, František Francl, Jan Martinec, Přemysl Faukner, Libor Laun, Joan Duggan, Petr Kořínek, Jiří Tomek, Josef Vejvoda, Helena Arnetová, Jiří Cerha, Ladislav Kantor, Luboš Pospíšil, Milena Červená, Zdena Adamová
Utwory
Winyl1
1) Impuls: Sly (09:09)
2) Impuls: Crystal Silence (05:47)
3) Ch.A.S.A.: Chasablanca (06:36)
4) Jazz Q: Živí se diví (07:25)
5) Jazz Q: Tůň (06:43)
6) Jazzrocková Dílna: Witness to the World (06:39)
Wyszukaj / Kup

Non omnis moriar: Jazzrockowa fabryka zespołów

Esensja.pl
Esensja.pl
Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka najczęściej wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj czeskie grupy jazzrockowe Impuls, Ch.A.S.A. oraz Jazz Q.

Sebastian Chosiński

Non omnis moriar: Jazzrockowa fabryka zespołów

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka najczęściej wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj czeskie grupy jazzrockowe Impuls, Ch.A.S.A. oraz Jazz Q.

Impuls, Ch.A.S.A., Jazz Q, Jazzrocková Dílna
‹Jazzrocková Dílna›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJazzrocková Dílna
Wykonawca / KompozytorImpuls, Ch.A.S.A., Jazz Q, Jazzrocková Dílna
Data wydania1975
NośnikWinyl
Czas trwania42:20
Gatunekjazz, rock, soul
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Pavel Kostiuk, Zdenĕk Fišer, Michal Gera, Alexander Čihař, Jaromír Helešic, Mirka Křivánková, Pavel Chmelař, Jiří Adam, Ivo Albrecht, Ivan Hávliček, Antonín Stříž, Martin Kratochvíl, František Francl, Jan Martinec, Přemysl Faukner, Libor Laun, Joan Duggan, Petr Kořínek, Jiří Tomek, Josef Vejvoda, Helena Arnetová, Jiří Cerha, Ladislav Kantor, Luboš Pospíšil, Milena Červená, Zdena Adamová
Utwory
Winyl1
1) Impuls: Sly (09:09)
2) Impuls: Crystal Silence (05:47)
3) Ch.A.S.A.: Chasablanca (06:36)
4) Jazz Q: Živí se diví (07:25)
5) Jazz Q: Tůň (06:43)
6) Jazzrocková Dílna: Witness to the World (06:39)
Wyszukaj / Kup
Połowa lat 70. XX wieku to na całym świecie apogeum popularności muzyki jazzrockowej; nie inaczej było w kraju naszych południowych sąsiadów. Wtedy właśnie serca fanów i krytyków podbijały takie zespoły, jak Jazz Q (Praha), Fermáta, Energit, do których nieco później dołączyły jeszcze – może już nie tak wielbione przez młodych Czechów i Słowaków, ale na pewno cenione – grupy Impuls, Bohemia czy Combo FH. Dla fanów fusion organizowano koncerty, ukazywały się płyty (w tym publikowana w latach 1976-1986 kapitalna singlowa seria wytwórni Panton „Mini Jazz Klub”); również środowisko muzyków było ze sobą mocno zżyte, czego dowodzi fakt częstego wypożyczania sobie nawzajem instrumentalistów. W pewnym momencie jazzrockowi artyści zawładnęli także Praskimi Dniami Jazzowymi – festiwalem odbywającym się w mieszczącej się w samym centrum stolicy, przy Placu Wacława, sali Lucerny.
Po jego edycji z 1975 roku, która miała miejsce w końcu marca, pozostała nawet niezwykła pamiątka – długogrający winyl zatytułowany „Jazzrocková Dílna”. Znalazły się na nim, zrealizowane na żywo, nagrania trzech zespołów, które zaprezentowały się w Lucernie: Impulsu, Ch.A.S.A. oraz Jazz Q. Choć jak przyjrzymy się trackliście, spostrzeżemy jeszcze czwartą nazwę – Jazzrocková Dílna. Gwoli ścisłości należy dodać, że był to tak naprawdę okazjonalny projekt, na czele którego stanął klawiszowiec Martin Kratochvíl, czyli lider Jazz Q, który do chwilowej współpracy zaprosił muzyków kilku innych stołecznych formacji. Płyta ukazała się prawdopodobnie parę miesięcy później – na krążku widnieje data 1975, ale w niektórych opracowaniach pojawia się o rok późniejsza – pod szyldem, zbliżającego się wtedy powoli do jubileuszu dziesięciolecia działalności, praskiego Pantonu (jednej z niewielu w Czechosłowacji firm płytowych, które przełamywały monopol Supraphonu). I chociaż na albumie znalazły się jedynie niewielkie fragmenty recitali poszczególnych grup, należy przyznać, że był to bardzo reprezentatywny – a co najważniejsze fascynujący – przegląd stanu posiadania.
Stronę A płyty otwierają nagrania zespołu Impuls, któremu liderował klawiszowiec Pavel Kostiuk, a w składzie którego znaleźli się jeszcze: gitarzysta solowy Zdenĕk Fišer, basista Alexander Čihař, perkusista Jaromír Helešic oraz trębacz Michal Gera (co ciekawe, cała ta piątka w różnych okresach związana była także z formacją Jazz Q). W jego repertuarze znajdowały się wówczas przede wszystkim przeróbki klasyków jazz-rocka; dwie z nich trafiły właśnie na składankową koncertówkę. Autorem „Sly” (w wersji czeskiej „Čtverácký”) był Herbie Hancock; oryginalna wersja tego numeru ukazała się w 1973 roku na solowym albumie Amerykanina – „Head Hunters”. Czesi odczytali ją niemal dosłownie, stawiając zarówno na niepokojący nastrój, jak i wyeksponowany fortepian elektryczny oraz lekko funkującą sekcję rytmiczną. Wartością dodaną było wykorzystanie, zamiast klasycznych dęciaków (czytaj: saksofonu, względnie klarnetu), brzmienia trąbki elektrycznej; w dalszej części natomiast pojawił się prawdziwie ekscytujący duet fortepianu Kostiuka i gitary Fišera, po którym zaczęła się kilkuminutowa sekwencja solowych improwizacji (w tym również perkusisty).
Drugi z utworów Impulsu, „Crystal Silence” (po czesku „Křišťálové ticho”), wyszedł spod ręki legendarnego pianisty Chicka Corei i pierwotnie ukazał się na jego solowym krążku „Return to Forever” (z 1972 roku). W obu wersjach to nade wszystko przepiękna jazzrockowa ballada, ujmująca delikatnością, oparta w dużej mierze na pełnych subtelności dźwiękach fortepianu elektrycznego. Jako drugi – przynajmniej na albumie – zaprezentował się sekstet Ch.A.S.A., którego nazwa była akronimem od nazwisk jego członków-założycieli: saksofonisty i flecisty Pavla Chmelařa, basisty Ivo Albrechta (formalnego lidera grupy), perkusisty Antonína Stříža oraz gitarzysty Jiříego Adama. Na scenie w Lucernie towarzyszyły im jeszcze dwie osoby: wokalistka Mirka Křivánková i perkusjonalista Ivan Hávliček. Zamieszczony na krążku utwór „Chasablanca” wyszedł spod ręki Albrechta i był typowym przykładem mariażu fusion z soulem i muzyką etniczną (w tym przypadku afrykańską). Choć nie brakuje w nim także klasycznego jazz-rocka, na dodatek okraszonego wspaniałą wokalizą Křivánkovej w stylu naszej Wandy Warskiej.
Po przełożeniu płyty na stronę B otrzymujemy na początek dwie kompozycje Martina Kratochvíla w wykonaniu jego sztandarowej formacji – Jazz Q. Portretują one zespół w momencie, gdy coraz odważniej wkraczał on do świata fusion. „Živí se diví” to ponad siedmiominutowa porcja bardzo energetycznego jazz-rocka, z rozpędzoną perkusją Libora Launa, fortepianowo-gitarowym duetem Kratochvíla i Františka Francla oraz nastrojową partią Jana Martinca na skrzypcach elektrycznych (której nie powstydziliby się polscy mistrzowie tego instrumentu, Zbigniew Seifert i Michał Urbaniak). Skład dopełnia jeszcze basista Přemysl Faukner, który w tym utworze pozostaje – ale taka już przypisana temu instrumentowi rola – w cieniu pozostałych muzyków. Drugi z utworów Jazz Q, „Tůň”, to niemal całkowite przeciwieństwo poprzednika – stonowany, w niektórych momentach wręcz minimalistyczny, ze ściskającą za gardło sekwencją skrzypiec. Trudno byłoby o dwa bardziej odmienne portrety tej samej formacji. To jak awers i rewers twórczych możliwości Kratochvíla i muzyków, których w tym konkretnym momencie dobrał sobie do współpracy.
Ostatni utwór, „Witness to the World” („Svĕdek svĕta”), to również dzieło Martina, ale tym razem sygnowane nazwą… Jazzrocková Dílna. Był to jednorazowy projekt, w który zaangażowali się muzycy różnych zespołów. Obok Kratochvíla i Martinca na scenie pojawili się również: angielska wokalistka Joan Duggan (którą usłyszeć można było między innymi na albumie „Symbiosis” Jazz Q, a która prywatnie była żoną Františka Francla), gitarzysta solowy Luboš Andršt (z Energitu), basista Petr Kořínek, bębniarz Josef Vejvoda i perkusjonalista Jiří Tomek (wszyscy trzej z Jazz Celuli). A to i tak jeszcze nie wszyscy; do tej całkiem licznej gromadki należy bowiem doliczyć sekstet wokalny C&K Vocal. W sumie trzynaście osób na scenie! I żadna z nich nie znalazła się tam bez powodu. Efektem ich obecności stał się absolutnie porywający jazzrockowy hymn, z silnymi konotacjami soulowymi, w czym największa zasługa gospelowych chórków. Do tego dodajcie przesterowaną gitarę, grający boogie fortepian elektryczny i etniczne bębenki.
I chociaż Jazzrocková Dílna była jednorazowym „wyskokiem” Kratochvíla, zdarzyło mu się podobne do „Witness to the World” utwory komponować także w następnych latach. Przykładem wykorzystana w ścieżce dźwiękowej filmu „Temné slunce” (1980) Otakara Vávry pieśń „Válku válce”. W 1977 roku składanka „Jazzrocková Dílna” doczekała się – tym razem studyjnej – kontynuacji. O niej przeczytacie jednak za tydzień.
koniec
17 września 2016
Składy:
IMPULS:
Pavel Kostiuk – fortepian elektryczny
Zdenĕk Fišer – gitara elektryczna
Michal Gera – trąbka elektryczna
Alexander Čihař – gitara basowa
Jaromír Helešic – perkusja
Ch.A.S.A.:
Mirka Křivánková – wokaliza
Pavel Chmelař – flet, saksofon sopranowy, saksofon barytonowy
Jiří Adam – gitara elektryczna
Ivo Albrecht – gitara basowa
Ivan Hávliček – instrumenty perkusyjne
Antonín Stříž – perkusja
JAZZ Q:
Martin Kratochvíl – fortepian elektryczny, syntezator
František Francl – gitara elektryczna
Jan Martinec – skrzypce elektryczne, saksofon sopranowy
Přemysl Faukner – gitara basowa
Libor Laun – perkusja
JAZZROCKOVÁ DÍLNA:
Joan Duggan – śpiew
Martin Kratochvíl – fortepian elektryczny, syntezator
Jan Martinec – skrzypce elektryczne, saksofon sopranowy
Luboš Andršt – gitara elektryczna
Petr Kořínek – gitara basowa
Jiří Tomek – instrumenty perkusyjne
Josef Vejvoda – perkusja C&K Vocal
(Helena Arnetová, Jiří Cerha, Ladislav Kantor, Luboš Pospíšil, Milena Červená, Zdena Adamová) – chórki

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Non omnis moriar: Siła jazzowych orkiestr
Sebastian Chosiński

4 V 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj longplay z serii Supraphonu „Interjazz” z nagraniu dwóch czechosłowackich orkiestry pod dyrekcją Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Gustava Broma.

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Eins, zwei, drei, vier, fünf…
Sebastian Chosiński

29 IV 2024

Wydawana od trzech lat seria koncertów Can z lat 70. ubiegłego wieku to wielka gratka dla wielbicieli krautrocka. Przed niemal trzema miesiącami ukazał się w niej album czwarty, zawierający koncert z paryskiej Olympii z maja 1973 roku. To jeden z ostatnich występów z wokalistą Damo Suzukim w składzie.

więcej »

Non omnis moriar: Brom w wersji fusion
Sebastian Chosiński

27 IV 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj najbardziej jazzrockowy longplay czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Z tego cyklu

Siła jazzowych orkiestr
— Sebastian Chosiński

Brom w wersji fusion
— Sebastian Chosiński

Praga pachnąca kanadyjską żywicą
— Sebastian Chosiński

Znad Rubikonu do Aszchabadu
— Sebastian Chosiński

Gustav, Praga, Brno i Jerzy
— Sebastian Chosiński

Jazzowa „missa solemnis”
— Sebastian Chosiński

Prośba o zmiłowanie
— Sebastian Chosiński

Strzeż się jazzowej policji!
— Sebastian Chosiński

Fusion w wersji nordic
— Sebastian Chosiński

Van Gogh, słoneczniki i dyskotekowy funk
— Sebastian Chosiński

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.