Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 6 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Feliks Michajłow
‹Wesołkowie›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWesołkowie
Tytuł oryginalnyВесельчаки
ReżyseriaFeliks Michajłow
ZdjęciaGleb Tielieszow
Scenariusz
ObsadaAleksiej Klimuszkin, Danił Kozłowski, Iwan Nikołajew, Ville Haapasalo, Paweł Briun, Ingeborga Dapkunaite, Jewgienija Dobrowolska, Natalia Iowchidowa, Roman Ładniew, Renata Litwinowa, Maria Szałajewa, Siergiej Briun, Aleksander Mochow, Andriej Rudienski, Nikołaj Jefremow, Kirył Nagijew, Uljana Litwinowa, Aliona Babienko, Igor Waniuszkin, Daria Kałmykowa, Wadim Kołganow, Dmitrij Miller, Irina Sokołowa, Maksim Zausalin
MuzykaAndriej Danyłko
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania91 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Pół żartem, ćwierć serio
[Feliks Michajłow „Wesołkowie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

East Side Story: Pół żartem, ćwierć serio
[Feliks Michajłow „Wesołkowie” - recenzja]

Rolę Firy, czyli Felomeny Bezrodowej, reżyser powierzył czterdziestopięcioletniemu dzisiaj Aleksiejowi Klimuszkinowi, który dopiero po ukończeniu Leningradzkiego Instytutu Inżynierów Transportu Kolejowego i odbyciu służby wojskowej w marynarce wojennej Związku Radzieckiego zdecydował się na studia artystyczne w LGITMiK-u, gdzie był zresztą na jednym roku z Michajłowem. W kinie zadebiutował w roku otrzymania dyplomu w sensacyjnym obrazie Amurbeka Gabaszyjewa „Bilet w krasnyj teatr” (1992); na kolejną propozycję musiał jednak czekać równo dziesięć lat – do czasu, aż Marina Migunowa powierzyła mu rolę w, opartym na znanej także w naszym kraju kryminalnej powieści Wiktorii Płatowej „Rytuał ostatniej nocy”, serialu „Noż w obłakach” (2002). Później poszło już z górki, o czym świadczą między innymi sensacyjny „Czerw” (2006) Aleksieja Muradowa, komedia romantyczna „Wolszebnik” (2008) Adnresa Puustusmyy oraz obyczajowy miniserial Andrieja Krasawina „Ja nie ja” (2010). W Gelę, występującego na scenie pod pseudonimem Gertruda Moskiewska, wcielił się moskwianin Iwan Nikołajew (rocznik 1983), który zanim ukończył studia aktorskie w stołecznej Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (RATI), zaliczył też kilkumiesięczne epizody we Wszechrosyjskim Państwowym Instytucie Kinematografii (WGIK) oraz Instytucie Nauk Humanistycznych i Technik Informacyjnych (IGUMO). Na koncie ma występy w „9 kompanii” (2005) Fiodora Bondarczuka i młodzieżowej telenoweli „Klub” (2006-2009), zaliczył także drobny epizod w „Bikiniarzach” (2008) Walerija Todorowskiego; z kolei w przyszłym roku będzie go można zobaczyć w kontynuacji „Czarnej Błyskawicy” (2009) Aleksandra Wojtinskiego i Dmitrija Kisieliowa. Rozalindę Sztorc, czyli Rozę, szefową/szefa tej niecodziennej trupy i jednocześnie właściciela klubu zagrał Fin Ville Haapasalo, w Rosji cieszący się wielką popularnością dzięki występom w „Osobliwościach narodowego polowania” (1994) i „Kukułce” (2002) Aleksandra Rogożkina oraz „Carze” (2009) Pawła Łungina.
Najstarsza z drag queens Lara Conti ma z kolei twarz Pawła Briuna (rocznik 1957), prawdziwego człowieka renesansu – satyryka i cyrkowca (po Państwowej Szkole Sztuki Cyrkowej i Estradowej), aktora (z epizodem w Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym) oraz muzyka jazzowego (przez wiele lat grającego w legendarnej grupie Aleksieja Kozłowa Arsenał), który przez lata pracował w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych (Las Vegas), Włoszech, Francji i Monako. I z tego też powodu aż trudno uwierzyć, że występ w „Wesołkach” jest jego debiutem filmowym. Znacznie więcej ról ma natomiast na swoim koncie, młodszy od Briuna o prawie trzy dekady, Daniła Kozłowski (filmowa Lusia, czyli Ludmiła Kosmata) – kadet elitarnej szkoły morskiej w Kronsztadzie, tancerz i saksofonista, którego Aleksiej German młodszy obsadził w historycznym dramacie „Garpastum” (2005), a Andriej Maliukow wysłał na front Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w przebojowych „Jesteśmy z przyszłości” (2008). Epizodyczne role kobiet – prawdziwych, a nie przebranych – Michajłow powierzył aktorkom z najwyższej półki. Margo, matkę Geli, zagrała Litwinka Ingeborga Dapkunaite („Spaleni słońcem”, „Nowa Ziemia”, „Morfina”), żonę Rozalindy – Renata Litwinowa („Okrucieństwo”), jej/jego córkę – Maria Szałajewa („Rusałka”, „Nirwana”, „Ja”), z kolei w dziennikarkę Alwetę wcieliła się Aliona Babienko („Kierowca dla Wiery”, „Indi”, „Swoje dzieci>”, „Iluzja strachu”).
Za kamerą w roli operatora Michajłow postawił, urodzonego w 1966 roku w ówczesnej stolicy Kazachstanu Ałma-Acie, debiutującego w pełnometrażowej fabule Gleba Tielieszowa. Wcześniej przez wiele lat pracował on jako fotograf i dokumentalista. Znacznie bardziej znaną postacią jest za to autor ścieżki dźwiękowej, trzydziestosiedmioletni Ukrainiec – rodem z Połtawy – Andrij Danyłko. Ten absolwent szkoły estradowo-cyrkowej oraz kijowskiego Uniwersytetu Kultury dał się poznać przed trzema laty całemu światu jako… Wierka Serdiuczka, srebrna medalistka Konkursu Piosenki Eurowizji w Helsinkach (gdzie uległ jedynie serbskiej piosenkarce Marii Šefirović). W krajach rosyjskojęzycznych cieszył się już wtedy sporą popularnością, miał na koncie kilka płyt z muzyką ocierającą się o dance i pop, podlaną trochę sosem folkowym. Po jego twórczość sięgnął nawet lider Ich Troje Michał Wiśniewski, przerabiając – jako Renia Pączkowska na płycie „1, 2, 3… próba mikrofonu” (2005) – piosenki Andrija vel Wierki. Poza ewidentnymi wygłupami scenicznymi i kilkoma występami w musicalach Danyłko tworzy także ambitniejsze kompozycje (między innymi fortepianowe); przed pięcioma laty zebrał je na płycie „Poslie tiebia…”.
koniec
« 1 2
31 października 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Ciemne chmury nad Anatewką
Sebastian Chosiński

5 V 2024

Łotewski reżyser, wykształcony w Stanach Zjednoczonych, w poprzedniej dekadzie nakręcił w Ukrainie film na podstawie powieści żydowskiego prozaika z początku XX wieku, przerobionej następnie w latach 90. na sztukę teatralną przez rosyjskiego Żyda. Tak w skrócie można opisać historię powstania historycznego komediodramatu Vladimira Lerta „Pokój wam!”, który nawiązuje do legendarnych „Dziejów Tewjego Mleczarza” Szolema Alejchema.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.