Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Oksana Michiejewa, Lika Jatkowska, Natasza Mierkułowa, Anton Bilżo, Anna Saruchanowa
‹Bardzo damskie historie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBardzo damskie historie
Tytuł oryginalnyОчень женские истории
ReżyseriaOksana Michiejewa, Lika Jatkowska, Natasza Mierkułowa, Anton Bilżo, Anna Saruchanowa
ZdjęciaSándor Berkesi, Ksenia Sierieda, Aleksandr Martynow
Scenariusz
ObsadaAnna Michałkowa, Kristina Babuszkina, Siergiej Frołow, Ałła Cukanowa, Liubow Tołkalina, Łukierja Iljaszenko, Dmitrij Kozielski, Grigorij Zelcer, Wiktoria Tołstoganowa, Wiktoria Isakowa, Władimir Daszewski, Jelena Mielientjewa, Diana Dell, Anna Sliu, Petar Zekavica, Fiodor Dunajewski, Polina Witorgan, Anfisa Czornych, Gieorgij Kudrienko, Anastazja Pronina
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania100 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Mało optymistyczna teraźniejszość i przyszłość
[Oksana Michiejewa, Lika Jatkowska, Natasza Mierkułowa, Anton Bilżo, Anna Saruchanowa „Bardzo damskie historie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W naszej kinematografii od dawna nie ma już takiej tradycji, ale Rosjanie wciąż ją – szczęśliwym trafem – pielęgnują. Chodzi o prezentowanie w kinach zbiorów połączonych tematycznie krótkometrażówek. W przypadku „Bardzo damskich historii” mamy pięć filmików – każdy innego twórcy – które przyglądają się niewesołej sytuacji kobiet we współczesnym świecie.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Mało optymistyczna teraźniejszość i przyszłość
[Oksana Michiejewa, Lika Jatkowska, Natasza Mierkułowa, Anton Bilżo, Anna Saruchanowa „Bardzo damskie historie” - recenzja]

W naszej kinematografii od dawna nie ma już takiej tradycji, ale Rosjanie wciąż ją – szczęśliwym trafem – pielęgnują. Chodzi o prezentowanie w kinach zbiorów połączonych tematycznie krótkometrażówek. W przypadku „Bardzo damskich historii” mamy pięć filmików – każdy innego twórcy – które przyglądają się niewesołej sytuacji kobiet we współczesnym świecie.

Oksana Michiejewa, Lika Jatkowska, Natasza Mierkułowa, Anton Bilżo, Anna Saruchanowa
‹Bardzo damskie historie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBardzo damskie historie
Tytuł oryginalnyОчень женские истории
ReżyseriaOksana Michiejewa, Lika Jatkowska, Natasza Mierkułowa, Anton Bilżo, Anna Saruchanowa
ZdjęciaSándor Berkesi, Ksenia Sierieda, Aleksandr Martynow
Scenariusz
ObsadaAnna Michałkowa, Kristina Babuszkina, Siergiej Frołow, Ałła Cukanowa, Liubow Tołkalina, Łukierja Iljaszenko, Dmitrij Kozielski, Grigorij Zelcer, Wiktoria Tołstoganowa, Wiktoria Isakowa, Władimir Daszewski, Jelena Mielientjewa, Diana Dell, Anna Sliu, Petar Zekavica, Fiodor Dunajewski, Polina Witorgan, Anfisa Czornych, Gieorgij Kudrienko, Anastazja Pronina
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania100 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Kiedy je realizowano, prawdopodobnie nikt jeszcze nie zakładał, że zostaną połączone w jedną całość. Najstarsze krótkometrażówki powstały w 2016 roku; były to futurystyczny „S-JakDolar-Kropka-G” Oksany Michiejewej, „Lekcje rysunku dla dorosłych” Liki Jatkowskiej oraz „Siostry” Nataszy Mierkułowej. Rok później Anna Saruchanowa zrealizowała „Wystawę”, a po kolejnym roku Anton Bilżo – jedyny w tym gronie mężczyzna – „Pralkę”. Na pomysł połączenia tych pięciu odrębnych historii producenci wpadli dwa lata temu, a oficjalna premiera filmu miała miejsce 5 marca (a więc z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet) 2020 roku (czyli tuż przed pierwszym przeciwpandemicznym lockdownem). W jednym zbiorze połączono tym samym dziełka twórców już dobrze znanych, jak chociażby Mierkułowa („O miłości. Tylko dla dorosłych”, „Człowiek, który zaskoczył wszystkich”) czy Bilżo („Ryba-marzenie”, „Ambiwalencja”), z wciąż początkującymi i dopiero czekającymi na odpowiedni moment, by zapisać się w historii rosyjskiej kinematografii, jak Michiejewa (dotąd znana jedynie z kilku krótkometrażówek), Jatkowska (aktorka w jednej z nowel „Miejsc intymnych”) czy Saruchanowa.
Akcja pierwszej opowieści, „S-JakDolar-Kropka-G”, rozgrywa się w – chyba nie tak odległej – przyszłości. Anna, niezadowolona ze swego pożycia małżeńskiego, decyduje się na wizytę w urzędzie, dzięki któremu może uzyskać zgodę na nowy związek. Nikołaj z kolei przeżywa odtrącenie; małżonka porzuciła go, ponieważ nie był w stanie spełnić jej oczekiwań. Pokazany na ekranie świat nie nastraja optymistycznie. Ludzie łączą się w pary dla wygody bądź z przyczyn merkantylnych; na miłość w relacjach damsko-męskich nie ma miejsca, jest ona przeżytkiem i nie ma nic wspólnego z nowoczesnością. Przyszłość ma być bowiem oparta na logice i rozumie, nie zaś nie poddających się kontroli emocjach. Jest to jednocześnie świat, w którym rozwody otrzymuje się od ręki, bez zawiłych formalności i publicznego „prania brudów”. Reżyserka (i scenarzystka w jednym) pyta jednak przy okazji: Czy na pewno takiego właśnie świata przyszłości chcemy? W głównych rolach pojawiły się tutaj Anna Michałkowa („Selfie”) i Kristina Babuszkina („Strażnicy nocy”), a za zdjęcia odpowiadał węgierski, ale od dawna zadomowiony w Rosji, operator Sándor Berkesi („Rajskie Ogrody”).
W „Lekcjach rysunku dla dorosłych” poznajemy czterdziestoletnią Wierę, która prowadzi ustabilizowane życie u boku męża. Pewnego dnia zapisuje się na zajęcia plastyczne dla amatorów. Od tego momentu regularnie uczęszcza na lekcje, podczas których poznaje, a potem zaprzyjaźnia się z młodszą o kilkanaście lat Lubą. Kobiety, choć dzieli ich niemal pokolenie, przypadają sobie do gustu. Coraz częściej spotykają się na prywatnym gruncie; piją wino, dzielą się ze sobą osobistymi problemami. Jak się okazuje, Luba ma kochanka, który jest żonaty; z tego też powodu od jakiegoś czasu nie układa się między nimi. Czy Wiera jest w stanie pomóc jej w takiej sytuacji? A może ma zupełnie inny plan? Wszak sama ma męża i pewnie nie chciałaby, aby odbiła jej go znacznie młodsza i piękniejsza kobieta. Jatkowska portretuje dwie kobiety, które znalazły się na życiowym zakręcie, ale których wejście w wiraż może mieć zupełnie inne konsekwencje. Główne role grają doświadczona Liubow Tołkalina („Klucz do czasu”) i początkująca Łukierja Iljaszenko („Ostatni posterunek”), a za zdjęcia odpowiadała – podobnie jak w przypadku dwóch innych nowel – Ksenia Sierieda („Kwas”, „Wysoka dziewczyna [Tyczka]”).
Klasycznym obyczajowym dramatem są „Siostry” Nataszy Mierkułowej. To bez wątpienia najlepsza i najbardziej dojrzała artystycznie nowela w całym zbiorze. Historia tytułowych sióstr, z których jedna, Ałła, od dawna cierpi na chorobę alkoholową, natomiast druga, starsza z nich, Nina, obwinia siebie za to, że nie upilnowała siostry, że nie uchroniła jej przed pogrążeniem się w odmętach nałogu. Za każdym razem jednak, kiedy wyciąga pomocną rękę, jest odtrącana. Ałła nie chce zgodzić się na leczenie w zamkniętym ośrodku, chociaż w tej chwili jej stan jest taki, że nie ma innego wyjścia. Kobieta stacza się bowiem na dno; by dostać łyk alkoholu, jest w stanie zrobić dosłownie wszystko, poniżyć się, dać się upokorzyć i wykorzystać. A przecież nie zawsze tak było. Niegdyś łączyła je bliska więź; mają tyle wspaniałych wspomnień i przeżyć z dzieciństwa. Czy staną się one fundamentem, na którym uda się Ninie zbudować nić porozumienia i namówić młodszą siostrę na podjęcie jeszcze jednej próby? Na takie pytanie nie ma prostych odpowiedzi. Kapitalna gra aktorska Wiktorii Tołstoganowej („Na dalekich rubieżach”) i Wiktorii Isakowej („Rosyjski demon”) jest tutaj dodatkowym magnesem.
Zrealizowana przez Antona Bilżo „Pralka” to kolejny portret dojrzałej kobiety, która tkwi w nieszczęśliwym związku. Jej małżeństwo jest nudne i pełne monotonii; Wieta całymi dniami siedzi w domu, podczas gdy jej mąż pracuje i zarabia pieniądze. Jedynym urozmaiceniem są wizyty przyjaciół i znajomych męża, chociaż dla niej wiążą się głównie z koniecznością pracy w kuchni. Ona sama nie prowadzi żadnego życia towarzyskiego, dlatego coraz częściej wyobraża sobie, jakby mogło ono wyglądać. W skrytości ducha marzy o tym, aby pewnego dnia pójść na całość i w tym celu odwiedza nocny klub. Tam poznaje Lizę – kobietę, która przed niczym się nie cofa. Gdy podoba jej się jakiś mężczyzna, sięga po niego. Kiedy ma ochotę na ostry seks, po prostu to robi. Jest całkowitym przeciwieństwem Wiety. Jednego tylko nie możemy być pewni: czy Liza istnieje naprawdę. W głównej roli Bilżo obsadził Annę Sliu („Konferencja”), w męża Wiety wcielił się Serb Petar Zekavica („Związek Ocalenia”), natomiast w jego przyjaciela rzadko oglądany na ekranach Fiodor Dunajewski („Kurier”). Autorem zdjęć jest zaś początkujący operator Aleksandr Martynow.
I została jeszcze jedna opowieść – „Wystawa” – której bohaterką jest młodziutka Lena. Dziewczyna dorabia sobie jako modelka – „żywa rzeźba” – podczas wystaw artystycznych. W czasie jednej z nich spotyka Arinę, dla której kiedyś porzucił ją chłopak. Początkowo patrzą na siebie nieufnie, z niechęcią, ale po jakimś czasie zaczynają rozmawiać, dzielą się refleksjami. Czy wiadomość o tym, że Arina nie jest już z dawną miłością Leny wpłynie jakoś na jej dalsze losy? Słowem: czy można – a przede wszystkim czy warto – wejść dwa razy do tej samej rzeki? Czy też lepiej rozejrzeć się za nową znajomością, poszukać nowego uczucia. W każdym razie wśród pojawiających się na wystawie modeli nie brakuje również przystojnych i zapewne inteligentnych mężczyzn. Na co zdecyduje się młoda kobieta? Saruchanowa powierzyła główne role aktorkom, które nie są już anonimowe, ale przed którymi wciąż jeszcze jest dużo pracy, by mogły spocząć na laurach; to Polina Witorgan („Ponad niebem”) oraz Anfisa Czornych („Geograf przepił globus”). Wszystkie przedstawione w almanachu historie opowiadają o świecie z perspektywy kobiet – i nie są to, niestety, poza jedną (ostatnią), opowieści, które można by uznać za optymistyczne. Ten zbiór filmowych nowel to również dowód na to, że w kinie rosyjskim głos kobiet na pewno będzie w najbliższych latach mocno słyszalny.
koniec
28 marca 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Czy można mieć nadzieję w Piekle?
— Sebastian Chosiński

Wielkie bohaterstwo małych ludzi
— Sebastian Chosiński

Gdy rzeczywistość zastępuje fikcję
— Sebastian Chosiński

Dwie siostry i pamięć o matce
— Sebastian Chosiński

W poszukiwaniu straconego życia
— Sebastian Chosiński

Azerski „bękart wojny”
— Sebastian Chosiński

Za nieswoją ojczyznę
— Sebastian Chosiński

Od miłości do nienawiści
— Sebastian Chosiński

By państwo rosło w siłę, a obywatele czuli się bezpieczniej
— Sebastian Chosiński

Bandyta też chce być kochany
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

XII Sputnik nad Polską: Pierwszy krok do szaleństwa
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.